Wolf Köhler

Symbolika tarota ( i nie tylko ) w poezji

5 postów w tym temacie

Z cyklu - CZTERY ŚCIANY ROKU

1*

SZAFOT ( SHAKE ME! )

I znowu gołębie budują zasieki,

z patyków, czaszek, ze mnie. Wysiadują dźwięk.

Wierzę w boga zwierzę.

Inna sprawa, że w ludziach mało tej świątynnej

aury rozmodlenia, raczej się z nawyku uraczyli porą,

kiedy przed warczy groźnie.

Na wieżach ? kościelnie;

im do szczęścia powiew, co roznosi dzwony,

sterczą podniecone;

wierzę w boga wieżę

a chmury jak komże i jak trupy sine.

Między rynkiem a karkiem pełno kocich łbów;

niejedno ucinanie się na nich odbiło - bruk turyński

bruk twardy, że łzy nie uroni. Trudno zmieścić

wszystkie rodzaje uniesień w powtarzanej frazie

od krok do szept ? idzie!

Z łaski pańskiej wskazaniec, już na niego

gniew ostrzą a on im, po chłopsku, złośliwie odrasta.

W tych cholernych ptakach.

Ptasich sukinsynach

i gada.

I gada,

wierząc w boga syna.

2**

DRUIDKA / ORIGAZMI /

Znów słońcu się oddała. Maja cudzołóstwa

?Lipiec? S. Grochowiak

Nieważność to syndrom, jak coś bolącego

wewnątrz przestrzeni, która jej nie wpuszcza.

Stoi. Późnoródka.

Stojąc tak co roku w kolejce do czerwca,

w podomce beznadziejnej, mogłaby być

wdową, gdyby coś umarło, matką, gdyby owoc,

gruszą, gdyby owoc,

jest pniem, w papilotach.

Tylko żre za darmo ? mówiła sąsiadka, u której

wyrocznia wynajmował pokój.

Podobno na płodność dawał raz do roku

las i kwiat i bajer.

Szła, niby w dym, zrzucając

włos do włosa, przed ciepłem

w pracowitej zmianie.

Nieważność to bez. Pustka

w wygłodniałych brzuszkach,

wtedy się zaklina albo klnie jak szewc.

A później jest wrzące łupin otwieranie.

3***

KIEDY WSZYSCY ŚWIĘCI IMITUJĄ ( PŁOMIEŃ )

Znak, że można podejrzewać jesień.

I rozpuszczą dobermany moi wierni pułkownicy.

Capstrzyk? Zbyt spektakularny, żeby mówić o nim koniec,

raczej blues dla morfeusza, taki chłopski przedsmak bieli,

zatem wojsko ? spać!

Nie chcieli.

Bo to czas, że kiedy ciemno, byki idą, świecą oczy,

zamiast ludzi niosą wieńce.

Bo to czas, że nawet śmierci strząsnąć krople, dać powałkę.

Albo sarny zasiać.

Amen.

4****

VIVALDIDASKALIA (BONUS )

(? ) na czterech stronach świata stoją sekundanci

płascy, po zęby z bronią - zły, gorszy, dwóch nie znam

kołysany donikąd - drewnianym głosem skrzypię (? )

Od skrzypiec coraz zimniej, szturchnąłem go w bok;

głupio byłoby skostnieć przed ostatnią nutą,

a on, że nos, nos zjedli,

bałwan - bez butów chodził;

między nami szron, marzną konwojenci.

Mołczat? ? nie mogu.

Bałwan słowa nosi,

boga niesie krzyż.

Za mało mi świętych.

Nucił, później ścichł. Komu by się chciało

śpiewać w niepogodę. Po coś, rudy księże, pisał

czwartą porę? Śmiech, czy grymas ? nieważne

czyją twarz ubiorę. zdychać z cudzego mrozu,

można z cudzą mordą. Honor i Ojczyzna

kochana wasza mać!

Towariszcz anioł zbielał,

brakło mu srebrnika.

Gadał więc

i gadał

- wierzył w sukinsyna.

***

:D

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

TO NIE JEST TEKST NA SPRZEDAŻ

- jeśli ta supernowa wybuchnie w ułamku,

znikną żarłocznie rozwarte dzioby głośnych piskląt,

żarłocznie rozwarte uda młodych kobiet

grób Jimiego Hendrixa i kelnerka z Mc Donald?s

która mi nie dała

na piwku, nadziei. Po dwóch stronach wody

sterylizują pamięć czarne charaktery, Görlitz

trzecia a.m;

śmierć można rozważać instytucjonalnie,

przytulić jak kota lub po prostu mieć.

Ty ukrywasz zdyszenie pomiędzy poduszką

a hipnotyczną wibracją wielu zimnych gwiazd.

jakże wolne jest uniesienie co kołysze głupich!

****

PSUBRACIA

Tak długo będę się przełamywać, aż się stanę całością.

Elias Canetti

Było nas w jednej koszuli tylu, co na oddech

podbierany matce. Więc zapytam ? masz?

Sklep u tej Lerneńskiej - gdzie stara kupuje kość.

I nie ma w niej niczego z wojowniczej mantry,

raczej sprośny w prostocie aspekt przeżywania.

Szedł tłum, szpetny jak hydra, wielogłowość cegieł

- ty przypal, ja odetnę, abyśmy niepotrzebnie

nie trwonili głów, pukając w murowane.

Da mi pani móżdżku

- mówi mięsożerne, wychodząc na łów.

Ludzi naprawdę dużych poznaje się po tym,

że lubią się otaczać większymi od siebie;

ona - niewysoka, z pomarszczonym ego.

niewiele jej więcej ponad ladę, muchy

i wydęte powłoki - owoc prokreacji.

A w nich my, bliźniaki, alter i jego Hyde.

Było nas w jednej koszuli tylu, co na stałość

doznawania głodu. Niosła nas do domu

razem z siatką, w której jeszcze tlił się puls.

Przynajmniej jeden z nas twierdził, że mu żal.

Masz matkę, s...synu?

***

THOR HAMMER

Matka - zamykaj okna, wystawiaj gromnicę,

będzie grzmiało. I kury! Kury łapać trzeba!

Z pamiętnika Haldera: cywil. Skład chemiczny ? woda,

wszem i wobec lament, przeszkoda terenowa z zawartością

ołowiu. Płomyk w oknie przyciąga,

w dyrektywie nalotów uwzględnić ?zaćmienia?

A niebo ? Nie ma nieba, tylko bóg na koniu.

Córki - na strych, cicho! Żeby nie zmoczyli,

w kroplach nasionach wiatr jest i kiełkuje w grzmot.

Halder to generał, gdzie bóg mu lejtnantem.

Z pamiętnika: palcie! Dzięki temu panzer przetoczą

nad horyzont dobrze rozjaśniony, więc cel będzie jasny,

jak wystawione ? przeciw? bohomazy z Tą.

Ta ? to ich Maryja, panzer to Nasz czołg.

Czas na pierwszy blask z całej serii salw;

spłoszyło się, rozwiało i wiał czym kto mógł.

Szedł Jezus mit uns; Halder jak generał a Jezus jak trup;

Wieszać ich niby pranie ? od burzy obeschną

przed domami na sznurach od bielizny do śmierci,

między gacie a starców chowają partizanen

Matka ? idzie Halder! Gdzie, do diabła, bóg?

Przy białej jak twarze i mokrej chałupie cicho.

Tylko światło przysiadło na słupie.

****

NIEWAŻNE O KOŃCU PTAKA

Po prostu przerwał siebie.

Stojąc w majestacie przeczytam mu sen,

na chodniku zabrzmi ptasia pieta. Ołtarz

z płyt (surowe, podatne na dotyk )

obcasy tych, co płyną wyryją pe i Nun.

Mówię przez pryzmat warg, wypluwam pieszczotę,

on śpi jak zakurzona sąsiadka z grubym życiem.

Nie chce, żeby go głaskać załamanym wstań

Żaden z niego bóg i nawet nie drań

- tylko kupa piór.

Pomiędzy odchodami wpół zdziczałych kundli

rozszeptany kadisz. Tak skończył Mosze Wróbel

( może był prawosławny ) w każdym razie nie mogłem

wyjawić mu prawd,

że nie ma Parnasu

i nie ma Walhalli!

Bo tam siedzą zwyczajni i jedzą ziemniaki.

Je.ana poezjo ? cóżeś ty za pani?

***

I COVER THE WATERFRONT

Błogosławieni głośni. Poznaję po zapachu,

gubionym na dojściach - wielu tutaj, ze strachem,

przyniosło niespełnione. Byli tylko ilością,

na policzkach skromnej, mierzoną w godzinach.

Pąsowiała ziemia od wielkich, dziwnych spraw.

Oni, nieświadomi coraz krótszych świateł,

otwierali na oścież ramiona i szli.

Wargi skrzywione na krzyż - imitacja śmiechu,

stałem z boku, dość głodny, żeby zabić litość.

( Później jadło dawali, zamykając drzwi. )

Nie grzebałem resztek, niech im hołd postawi

pieprzona naiwność.

Błogosławieni martwi, spokojni bezpiecznie,

gdy z nich wszyscy mniejsi wyszarpują wstyd.

A sens? Jest tylko kwestią ponurego księcia:

to be brother - you?ve got it? Spadałem jak sęp

na ich karki spocone, zanurzone dłonie,

na matki brzuchate; dzieci, które kiedyś

miały otrzeć z kurzu to, co niewidome,

zerwać pępowiny i żyć Fast or Die!

Woda jedna dla wszystkich

a pod wodą koniec.

A za wodą raj.

***

Adminie - wybacz ubogiemu poecinie język wyuzdany ale...taki jestem :) Z pozdrowieniami dla wszystkich.

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Normalnie mnie w kompleksy wpędzisz. Nie pierwszy zresztą raz :)

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Żeby dodać komentarz, musisz założyć konto lub zalogować się

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze

Dodaj konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się tutaj.


Zaloguj się teraz

  • Przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników, przeglądających tę stronę.