Druidyzm

[Gość Sok ze skał]

"Losy druidów a nadejście chrześcijaństwa

W przybliżeniu można powiedzieć, że era druidyzmu trwała od około 400 r. p n. e, do 600 n. e., czyli około tysiąc lat. I chociaż mówi się, że do upadku i stopniowego zaniku druidyzmu przyczynili się Rzymianie, a następnie chrześcijaństwo, to jednak to drugie było dla niego zdecydowanie większym zagrożeniem. Rzymianie w kwestiach religijnych byli stosunkowo tolerancyjni i zwalczali druidów o tyle, o ile stanowili oni niebezpieczeństwo natury politycznej, chrześcijaństwo natomiast nie mogło tolerować religii pogańskiej, a co za tym idzie jej kapłanów – druidów.

Z trzech relacjonowanych w źródłach antycznych grup (bardów, owatów i druidów) to właśnie druidzi byli zwalczani najzajadlej.

Współpracę z chrześcijaństwem mieli natomiast podjąć filidzi, którzy według legend zawiązali przymierze ze św. Patrykiem i pozwolili mu uchodzić za jednego z nich. Spośród filidów właśnie miałby się rekrutować kler irlandzki.

Jedynie klasa bardów zdawała się istnieć bez większych problemów; w Walii głownie dzięki obecności dworu królewskiego i jego protekcji.

Jednakże w latach 1281-83, kiedy Normanowie ostatecznie podbili Walię, a dwór utracił niezależność, nastały dla nich ciężkie czasy.

Również w Irlandii bardowie zaczęli tracić na znaczeniu. Szkoły bardów funkcjonowały w Irlandii do XVII wieku, a w Szkocji do początku wieku XVIII.

Paradoksalnie można jednocześnie powiedzieć, że chrześcijaństwo przyczyniło się do przetrwania części spuścizny po druidach, a przez to pośrednio do powstania neodruidyzmu. Jak pisze Philip Carr-Gomm, obecny arcydruid Zakonu Bardów, Owatów i Druidów, stało się to możliwe dzięki czterem zjawiskom. Po pierwsze dzięki temu, że chrześcijanie budowali swoje kościoły w miejscu dawnych świętych gajów i źródeł, miejsca te nie zostały zapomniane.

Po drugie, chrześcijanie ustalali daty swoich świąt w miejsce dawnych, pogańskich, przejmując jednocześnie także część związanego z nimi folkloru. Po trzecie spisali wiele z opowieści bardów, w których miałyby być ukryte nauki druidów, i wreszcie po czwarte, przyczynili się do przetrwania w ludzkiej pamięci dawnych bogów, „zamieniając” ich w świętych (np. Brighid – św. Brygida)"

http://druidyzm.pl/index.php?option=com_content&view=article&catid=38&id=117

Brighid ("triumfująca bogini") - w mitologii celtyckiej, córka Dagdy i żona Bresa.