Gość

Co nie co o kabale

3 posty w tym temacie

Zapoznajcie się z filmikiem.

Kabała w przystępny sposób udziela nam wiele odp. na pyt. które większość ludzi w dzisiejszych czasach sobie zadaje.

1

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Sefiry, sefiroty (z hebrajskiego sefiroth), w doktrynie kabalistycznej emanacje Boże, których źródłem jest Bóg jako En Sof (Nieskończony). Sefiry są rozumiane jako wyłaniające się aspekty (atrybuty) Boga, nie powodujące podziału Boskiej Jedni. To wyłanianie porównywane jest do "wypowiadania" świata przez Boga: najpierw świat jest w Bogu ukrytą wolą, następnie myślą, słyszalnym głosem, głoską alef (pierwsza głoska alfabetu hebrajskiego) i ostatecznie - materializującą się wypowiedzią.

Zgodnie z tym emanacyjnym schematem sefiry stanowią Logos świata. Układ sefir jest różny, zależnie od tego, co chcieli przedstawić poszczególni kabaliści. Wg literatury kabalistycznej w każdej sefirze zawierają się wszystkie inne, a ich hierarchiczny układ zależy jedynie od kwestii, jaką się rozważa. Określając ich naturę, kabaliści twierdzili, że sefiry żyją tajemniczym życiem, wymieniają między sobą właściwości, prowadzą kosmiczną "grę".

Najbardziej znanym schematem sefir jest przedstawienie Drzewa Życia (rosnącego gałęziami w dół, ponieważ korzenie jego są w Bogu) i układu sefir wpisanego w Pierwotnego Człowieka (Adama Kadmona) widzianego od tyłu, co wiąże się z kabalistyczną interpretacją fragmentu Księgi Wyjścia, który mówi, że Mojżesz ujrzał Boga na Synaju od tyłu, gdyż widok od przodu spowodowałby jego śmierć. Układ sefir stosuje się do każdego człowieka, który w ten sposób stanowi "obraz" Boga.

Sefiry odgrywają istotną rolę w wielu koncepcjach kabalistycznych, m.in. dotyczących powstania zła: Bóg stwarzając świat wyzwolił potężne światło, które miało wypełnić przygotowane wcześniej sefiry, służące Mu za "naczynia". Trzy pierwsze sefiry wytrzymały moc światła, następne pękły. Jest to kosmiczny dramat "zniszczenia naczyń" (szewirat ha kelim). Pozostają "skorupy" opadające na "dno" wszechświata i one stają się złem.

Człowiek wg kabały odgrywa rolę tego, który naprawia "naczynia" i zbiera, dzięki swym dobrym czynom, rozproszone "iskierki" boskości, włączając wszystko z powrotem w Drzewo Życia. Dzięki niemu dojść ma ostatecznie do odnowienia świata i naprawienia dramatu zagubienia Boskiego światła. Proces kreacji był w kabale przedstawiany także poprzez ukazywanie dynamiki sefir w czterech kolejno emanowanych z Boskiego źródła światach: azilutycznym (bliskości), beriatycznym (stworzenia), jeciratycznym (kształtowania) oraz asijatycznym (czynu).

Pluton%20daath%20tree-of-life.jpg

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Żeby dodać komentarz, musisz założyć konto lub zalogować się

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze

Dodaj konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się tutaj.


Zaloguj się teraz

  • Przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników, przeglądających tę stronę.