Duchowe zagrożenia współczesnej młodzieży

[Szept 1 659]

Duchowe zagrożenia współczesnej młodzieży

Jeśli jest coś, czego świat koniecznie potrzebuje w nadchodzącym okresie, to są to ludzie świadczący o prawdziwym życiu duchowym, ludzie, w których aktywny jest Duch. Można ich rozpoznać po tym, w jaki sposób rozwiązują swoje problemy, co mówią, co czynią – jak żyją.

Ci, których pyta się o perspektywy rozwoju naszej planety i ludzkości, odpowiadają często, że w szybkim tempie zmierzają one ku samozagładzie oraz zniszczeniu Ziemi. Jest to odczuwalne przede wszystkim w krajach wysokouprzemysłowionych. To, co zdaje się nieuniknione, jedni przyjmują z oburzeniem, inni zaś akceptują i zachowują spokój.

Jednakże są osoby, które na wszelkie sposoby próbują odsunąć niebezpieczeństwo. Słyszymy o próbach harmonizacji kanałów energetycznych Ziemi, o łańcuchach modlitw, poszerzaniu świadomości i potrzebie ezoterycznej wiedzy. Tok rozumowania jest następujący: jeśli zmieni się sposób myślenia – a co za tym idzie całe pole mentalne planety – to ludzkość będzie mogła się otworzyć na nową jakość życia.

Coraz wyraźniej widzimy, że w dziejach rozwoju ludzkości dotarliśmy do punktu zwrotnego, w którym musimy dokonać świadomego wyboru. Człowiek musi świadomie wyrazić zgodę na to, aby w jego wnętrzu mogło dojść do objawienia prawdziwej ludzkiej istoty. W jej świetle możemy rozpocząć nową drogę znajdującą się na kolejnej spirali rozwoju – spirali o wyższych wibracjach. Jednocześnie stoi przed ludzkością możliwość wyboru innej drogi. Na tej drodze część ludzi spada na coraz niższy poziom i staje się mniej wrażliwa na oddziaływanie jakiejkolwiek kultury. Ta droga degeneracji doprowadza mikrokosmosy^? do stanu, w którym będą musiały rozpocząć swój rozwój od początku.

DWIE DROGI

Znajdujemy się obecnie na rozdrożu i uczestniczymy w trwającym całe eony^? konflikcie, którego istotą jest walka sił światła i ciemności. Moglibyśmy powiedzieć, że jest to wybór pomiędzy drogą duszy a drogą eonów^?. Droga duszy zawiera w sobie wielką siłę, duchową siłę napędową, która wiąże nas ze światem Ducha. W dziejach ludzkości otworzyło się na nią wielu ludzi. Jest to droga niezmierzonych możliwości i perspektyw, droga odrodzenia człowieka, który potrafi prawdziwie świadczyć o wolności, sprawiedliwości i braterstwie.

Druga ścieżka, droga długofalowej degeneracji, łączy wszystkie siły, poglądy i idee w ramach królestwa czasoprzestrzeni. Poprzez ciągłe przyciąganie ludzkiej uwagi, pragnień i sił życiowych, utrzymuje ona wielu ludzi w zasięgu oddziaływania sił naturalnego rozwoju.

Jej pierwszą ofiarą staje się młodzież. Mówi się, że przyszłość należy do młodych. Już w odniesieniu do dwulatków można mówić o postępującym rozwoju inteligencji i zachowań społeczno-emocjonalnych. Na skutek tego dziecko przyjmuje sztywny kaftan wychowania, który kształtuje się stopniowo z każdym rokiem życia. Trudno jest uniknąć tego szablonu. Rady, które dziecko otrzymuje w szkole, wyznaczają kierunek jego rozwoju – wyrabiają w nim przekonanie, że szkoła średnia lub studia będą decydujące dla jego przyszłości. Idee nieograniczonej, prawdziwie wolnej przestrzeni oraz nieograniczonych możliwości życiowych, będące tak istotnym elementem dzieciństwa, są tłumione już w chwili, kiedy dziecko idzie do przedszkola. Dzisiaj coraz więcej młodych osób cierpi z powodu zaburzeń, które w przeszłości nie miały nawet swojej nazwy. Dziecko nie ma prawa być dzieckiem, podczas gdy rodzice chętnie zatrzymaliby się na etapie wieku młodzieńczego.

Paradoks ten osiąga szczyt w okresie dojrzewania płciowego. Buntowanie się przeciwko własnym rodzicom nie jest obecnie potrzebne, ponieważ autorytety już nie istnieją. Bunt został zastąpiony przez powierzchowną obojętność. Młodzież staje się aktywna seksualnie w coraz młodszym wieku, szybciej dojrzewa fizycznie, coraz wcześniej zaczyna też używać alkoholu i innych środków odurzających. Młodzi ludzie lepiej niż ich rodzice zdają sobie sprawę z tego, co się dzieje na świecie. Internet oferuje im nieograniczony dostęp do wszelkich informacji oraz daje możliwość życia w wirtualnej rzeczywistości. Istnieje tendencja do odkładania wyborów należących do dorosłego życia w realu tak długo, jak tylko jest to możliwe.

Kluczowe pytanie brzmi: czy młodzież, która jest wtłaczana od najwcześniejszych lat w ten schemat, która ma do dyspozycji tak wiele możliwości, będzie jeszcze w stanie pomyśleć o istnieniu czegoś innego poza tym niekończącym się strumieniem przeżyć i wrażeń; czy będzie w stanie zdemaskować to zbiorowe szaleństwo i wyzwolić się z niego?

Paradoksalnie, w tym gąszczu możliwości i sposobów realizowania się, człowiek gubi swoją własną wolność. Nie ma praktycznie czasu na kontemplację, na wewnętrzne dążenie do prawdziwej wolności oraz przełamywanie przeszkód. Człowiek poszukuje samego siebie nie pozwalając mądrości dojść do głosu, a przez to nie wychodząc poza krąg ograniczeń. Grozi to samoograniczeniem na niespotykaną dotąd skalę.

WALKA O GRANICE ŚWIADOMOŚCI

We współczesnym świecie istnieje poważne zagrożenie manipulowaniem ludzką świadomością. Służą temu na przykład tanie, wszechobecne i powszechnie dostępne nowoczesne technologie, które rozpraszają świadomość i kierują ludzką uwagę na zewnątrz – wystarczy na przykład posiadać najnowszy model telefonu, aby móc spędzać całe godziny na zabawie i buszowaniu po Internecie. Niebezpieczna jest postawa przyzwolenia w odniesieniu do tak zwanych miękkich narkotyków, które poważnie upośledzają wolną wolę, a także alkoholizm wśród dzieci i młodzieży. Szkodliwe jest uzależnienie od komputerów, telewizji, zakupów lub leków. Destrukcyjnie działa wszechobecna reklama i ogłupiająca muzyka, które oddziałują na podświadomość. Istotnym zagrożeniem dla ludzkiej świadomości jest dewaluacja pojęcia osobistego zaangażowania, co zwłaszcza w krajach wysokouprzemysłowionych prowadzi do pasywnej postawy życiowej.

Niegdyś konflikty służyły poszerzaniu własnych granic geograficznych kosztem innych, obecnie przekracza się granice świadomości. Jeśli ktoś lub coś jest w stanie zawładnąć świadomością dzieci, to uzyskuje do nich dostęp przez otwarte na oścież drzwi do ich życia. Ma to bardzo poważne następstwa. Najpierw osłabieniu ulegają zdolność koncentracji i wola, co odbiera młodemu człowiekowi możliwość świadomego działania. Te dwie siły mają olbrzymie znaczenie dla zdolności reagowania na duchowe impulsy płynące z ludzkiego wnętrza. Dlatego musimy zastanowić się, jakie impulsy chcemy dopuścić do nas samych i do naszego pola życia – do naszej duszy, do naszego domu i do naszych dzieci? Jakie energie, jakie myśli i informacje przyjmujemy jako świadomie żyjący ludzie, a jakich nie chcemy do siebie dopuścić?

Musimy odpowiedzieć sobie na pewne fundamentalne pytania. Na co ukierunkowane jest nasze życie? Dokąd ma nas ono doprowadzić? Ile przestrzeni zostawiamy w naszym życiu dla głębokiej tęsknoty serca za tym jedynym koniecznym? Z pewnością nie dziwi nas to, że dla wielu ludzi życie w służbie duszy, w służbie wewnętrznego uniwersalnego człowieka jest sprzeczne z kierunkiem dzisiejszego rozwoju społeczno-kulturowego.

Ale jeśli człowiek ma odwagę być wierny swemu wewnętrznemu wyborowi, jeśli żyje według wyższych norm życiowych, wówczas tworzy dla swego dziecka korzystne środowisko, fundament rozwoju, na którym zarówno ono samo, jak też jego delikatny i wrażliwy aspekt duszy mogą rozwijać się w wolności.

DESOCJALIZACJA

Kraje Zachodu cechuje obecnie zarówno nadmierna konsumpcja dóbr i usług, jak i nadmiernie rozwinięta aktywność seksualna. Bezczynność oraz hedonistyczna gloryfikacja jednostki w połączeniu ze stanem świadomości wynikającym z dziedzictwa krwi rodziny ograniczają horyzonty człowieka. Główną zaś rolę na szerokiej drodze prowadzącej do sił, które negują wyższe życie, odgrywa kultura masowa równająca wszystko do najniższego poziomu i zastępująca jakość ilością. Nikt nie musi już z niczego rezygnować, w świecie wirtualnym wszystko jest możliwe, dzięki czemu każdy może przeżyć wszystko.

Wielu ludzi te coraz bardziej powszechne zachowania szokują. Wielu walczy o nowe wartości etyczne lub też stosuje się do klasycznych, starych i znanych wartości. Są ludzie, których przeraża pogłębiający się efekt cieplarniany, kataklizmy lub informacje płynące ze Światowej Organizacji Zdrowia. Reagują oni na ten napór informacji, próbując zrobić coś dla Ziemi. Po wieku oświecenia i technokracji w służbie ekonomii przyszedł czas na nowe credo – humanitarną ekologię. Czy destabilizacja środowiska naturalnego, będąca następstwem destrukcji ludzkich celów i powiązanych z nimi interesów, a także destabilizacja samej ludzkości może zostać zażegnana lub przynajmniej częściowo zatrzymana? Czy na tym polega droga duszy? Czy dążenie do osiągnięcia wieczności we własnym mikrokosmosie^?, pragnienie zjednoczenia się z Bogiem, jest sensowną alternatywą? Jakie kroki dla przyszłych pokoleń możemy podjąć w związku z tym? Dziecko rozwija się przede wszystkim pod wpływem wzoru, jaki stanowią dla niego rodzice. Ich poglądy i czyny są fundamentem, na którym buduje się jego życie jeszcze przed narodzinami. Ich codzienna fizyczna obecność oraz wsparcie psychiczne, którego udzielają dziecku, odgrywają ogromną rolę w procesie jego dojrzewania. Dlatego tak ważne jest, by rodzice lub opiekunowie świadomie uczestniczyli w wielkiej duchowej przemianie, której celem jest transfiguracja^? – całkowita przemiana wszystkich atomów życiowego systemu.

ZDOLNOŚĆ DO SAMOWYCHOWANIA

Nieustanne wewnętrzne samookreślanie, które wynika z samopoznania oraz wywodząca się z tego praktyka przybierają określoną formę w naszym codziennym życiu. Powstaje wówczas pewna sfera, która staje się dla dziecka oazą, miejscem, w którym może ono swobodnie oddychać dostrojoną do duszy atmosferą życiową. Tu znajduje ono wytchnienie od nerwowych napięć i pośpiechu świata; tutaj znajduje spokój konieczny do namysłu; tu otrzymuje pełne miłości wsparcie w trudnych chwilach, które bez wątpienia nadejdą. A przede wszystkim żyje w atmosferze stworzonej dzięki konsekwentnej postawie życiowej. W takim domu dziecko może się nauczyć, w jaki sposób można połączyć energię eonów^? objawiającą się w tym świecie z wielką siłą, z życiem człowieka podążającego ścieżką wyzwolenia. W otoczeniu tym dziecko uczy się, że samowychowanie jest pierwszym wyzwaniem. W nowoczesnym społeczeństwie coraz młodsze dzieci są konfrontowane z wieloma trudnymi sytuacjami, w związku z czym coraz wcześniej pojawia się również potrzeba podejmowania samodzielnych decyzji. W takich chwilach ważne jest, by dziecko samo potrafiło rozpoznać i zrozumieć daną sytuację. Dlatego byłoby lepiej, gdyby rodzicielskie i społeczne wzorce wychowawcze przestały wówczas dominować. Dziecko musi być zdolne do samostanowienia i samowychowania. Silne wewnętrzne pragnienie dobra, pragnienie podążania drogą duszy stają się dla dziecka bastionem, zdolnym oprzeć się wszelkim wpływom sił natury.

PRZYJAŹŃ JEST NAJLEPSZĄ POMOCĄ

Zewnętrzne autorytety odgrywają obecnie coraz mniejszą rolę i stają się coraz bardziej zawodne. Świętością staje się jednostka. Dlatego narzucanie dziecku reguł i zasad nie zawsze ma sens. Ważniejsze jest to, by dziecko nauczyło się samodzielnie rozstrzygać, co jest właściwe, a czego nie można zaakceptować, z czym się można wiązać, a z czym nie. Uczy się tego między innymi poprzez otwarty i przyjacielski udział w duchowym rozwoju swych rodziców czy opiekunów wraz ze wszystkimi niepowodzeniami i sukcesami, jakie ich na tej drodze spotykają. Może to stanowić podstawę dla nowej metody wychowania, która w szerszym znaczeniu jest w stanie silnie oddziaływać na całe życie społeczne ludzkości.

.................................

Źródło: http://www.rozokrzyz.pl/duchowe-zagrozenia-wspolczesnej-mlodziezy/

[Mistyk 243]

Zagrożenie duchowe młodzieży tych czasów to -imbecylizm ,głupota ,tępota i rozwój ale nie duchowy napewno  ,tylko materialny ,gdzie domoinujją -eegoizm ,pogoń za pieniądzem ,hazard ,pornografia ,pożądanie erotyczne ,fascynacja seksualna ,Alkoholizm ,narkomania ,pycha i chciwość ,przepraszam że wymieniłem część cech , dzisiejszego pokolenia kopulacyjnego  i seksoholików erotomańskich