malgosia

Naturalne Afrodyzjaki

2 posty w tym temacie

Nie trzeba szukać ich w chacie czarownicy a ni w pracowni alchemika.Wystarczy zajrzeć... do kuchni.Wiele warzyw,owoców i ziół ma prawdziwe magiczne właściwości.

CYNAMON

Przyjemny, słodkawy, subtelny, a jednocześnie inten­sywny. Od dawna uznawany jest za afrodyzjak - wyostrza doznania i uwrażliwia. Właśnie dlatego starożytni Chińczycy smarowali ciało olejkiem z liści drzewa cynamonowego.

Postaw w sypialni naczynie, które będzie emanować oszałamiającymi korzennymi zapachami. Wsyp do niego: rozkruszone goździki, ziele angielskie, utartą gałkę muszkatołową, potaniane laski wanilii, posyp imbirem i cynamonem

SZPARAGI

Już sam widok tych długich łodyżek zakończonych dziarską główką budzi erotyczne skojarzenia. Grecy uważali je za tak mocny środek pobudzający, że na­zwali je pożądaniem. W XVIII-wiecznych poradnikach stwierdzono, iż: „budzą czyny lubieżne i skłaniają do miłostek".

SELER

Gdyby mężczyźni wiedzieli, jaki efekt dają selery, zapełniliby nimi swoje talerze. We Francji tak bardzo wierzy się we wła­ściwości podniecające tego warzywa, że wszelkie napoje miłosne składają się głównie z jego soku. Dzięki niemu skóra nabiera blasku, a kobiety stają się pełne seksapilu. „Świeży seler zalej białym winem lub wódką o pełni Księżyca, a wódkę tak uczynioną daj mężowi pić po dniach trzech, a wzwód mu uczyni i ku psocie rozpali".

IMBIR

Dla podniecających właściwości, wspaniałego smaku i aromatu, jaki nadaje potrawom, od wieków ceniony byt w Indiach i Chinach, Chińczycy chętnie pijają herbatę imbirową poprawiającą krążenie krwi. Arabowie uważają, że zmieszany z miodem tworzy maść, która powiększa rozmiary penisa.

„Uwarz w winie pokrzywę młodą z pieprzem i miodem, dodaj imbiru szczyptę i daj ukochanemu pić, póki gorące".

WANILIA

Delikatne, jasnożółte kwiaty, z których po­wstają aromatyczne strączki, po wysuszeniu tworzą laski wanilii. Aztekowie dodawali ją do czekolady dla wzmocnienia erotyzujących właściwości obu produktów. Uważana za delikatny afrodyzjak, stosowny dla kobiet.

Stygnące uczucia możesz ożywić za pomocą wanilii. Pal waniliowe kadzidełka lub aromatyczne olejki w ko­minku. Parz ukochanemu kawę z dodatkiem wanilii i piecz waniliowe ciasta.

SZAFRAN

Była to najpopularniejsza i zarazem najdroższa przyprawa na świecie. Starożytni Grecy i Rzymianie twierdzili, że po­budza kobiece narządy płciowe i powoduje długotrwały or­gazm. Na panów działał tak silnie, że zalecano stosowanie go wyłącznie młodym, silnym mężczyznom.

GORCZYCA

W średniowieczu uważano ją za tak podniecający środek, że zakonnikom zabraniano używania musztardy, którą robiono z ziaren gorczycy.

„Gdy mąż jest bez chęci, tedy weźmij białej gorczycy uncji 16, kminu 8, pieprzu 4. Zetrzyj z miodem, a zmieszaj, niech pożywa tego rano i wieczór".

OREGANO

Rzymianie uważali, że zapach oregano powstał ze słodkiego oddechu Afrodyty. W dawnych czasach napar z oregano uchodził za znakomity napój miłosny, który odprężał i rozgrzewał nieśmiałych, a odpowiednio podany i przyrządzony, zapewniać miał miłość aż po grób.

LUBCZYK

Dawniej głęboko wierzono, że to wonne ogrodowe ziele ma miłosną moc. Nic dziwnego, że lubczyk swą nazwę wziął od słowa „lubić", czyli kochać, wielbić, miłować. Cza­rownice i zielarki chętnie używały go do magicznych prak­tyk. Niejedna żona swojemu mężowi dorzucała ukradkiem do strawy świeże listki, by żądze w nim wzmóc.

CZOSNEK

Sok czosnkowy zawiera jeden z enzymów, jakie produkuje organizm podnieconej kobiety, może dlatego jest polecany jako środek wzmacniający pożądanie i potencję. Buddyj­scy mnisi mieli niegdyś zakaz jego spożywania. Jeść tylko we dwoje lub w ogóle!

CEBULA

Uznana jest za lekarstwo na płodność, ponieważ zwiększa ilość spermy i wywołuje chęć w kobietach. W niektórych regionach Francji podaje się zupę cebulową młodej parze tuż po ceremonii ślubnej.

Arabska księga „Ogród rozkoszy" wspomina, iż słynny ko­chanek Abdulel Heloukh przez 30 dni miał nieustającą erekcję, ponieważ objadał się cebulami. Zarówno staro­żytni Egipcjanie, jak i pobożni Hindusi wykluczyli ją z jad­łospisu właśnie dlatego, że zbyt wzmacnia pożądanie i osłabia samokontrolę.

JAK KUBEŁ ZIMNEJ WODY

W naszej kuchni można znaleźć nie tylko afrodyzjaki, ale też specjały o zgoła odwrotnym działaniu. Jeśli chcesz, by kolacja we dwoje miała dalszy ciąg w sypialni, nie podawaj sałaty, ogórków, chrzanu. Zrezygnuj z ruty, chmielu, macierzanki i majeranku.

źródło: Wróżka

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

A co z korzeniem życia i lekarstwem naturalnym na niemal wszystkie choroby - 

Żeń-szeń to zioło, którego właściwości zdrowotne są wykorzystywane w tradycyjnej medycynie Dalekiego Wschodu od ponad 4000 lat. Żeń-szeń jest tam znany jako panaceum na niemalże wszelkie dolegliwości. Z pewnością jest to specyfik na potencję, pamięć i mocne serce, co udowadniają współcześni badacze. Jednak nie każdy może się o tym przekonać. Istnieje bowiem dość długa lista przeciwwskazań do stosowania żeń-szenia.

 

Żeń-szeń swoje właściwości zdrowotne zawdzięcza zawartości wielu, jedynym w swoim rodzaju substancjom aktywnym (jest ich około 200), których nie można znaleźć w żadnej innej roślinie. Najważniejszą substancją aktywną w korzeniu żeń-szenia są tzw. ginsenozydy. Ich działanie polega na zwiększeniu zdolności hemoglobiny do przyłączania tlenu, a tym samym lepszego zaopatrywania narządów w tlen. W konsekwencji wzrasta ilość energii i zdolność organizmu do wysiłku zarówno fizycznego, jak i umysłowego. Ginsenozydy pobudzają też układ odpornościowy - powodują wzrost odporności na infekcje oraz przyspieszają okres rekonwalescencji. Dodatkowo korzenie żeń-szenia zawierają m.in.: cukry, witaminy, składniki mineralne i pierwiastki śladowe, które również pozytywnie oddziałują na organizm ludzki.

Wyróżnia się kilka rodzajów żeń-szenia. Chiński - inaczej żeń-szeń właściwy, nazywany także ginsengiem lub wszechlekiem (Panax ginseng C.A. Meyer), występuje w górskich lasach wschodniej Azji, podobnie jak żeń-szeń czerwony, czyli koreański (Korean Panax ginseng). Z kolei we wschodniej i środkowej części USA i Kanadzie rośnie żeń-szeń amerykański (Panax quinquefolius). Popularny jest także żeń-szeń syberyjski (Eleutherococcus senticosus) oraz żeń-szeń japoński (Panax japonicum), występujący w Japonii, Indiach i południowych Chinach.

Żeń-szeń na mocne serce i cukrzycę

Żeń-szeń pobudza pracę serca, obniża poziom cholesterolu we krwi, powoduje wzrost frakcji HDL cholesterolu (czyli tego "dobrego" cholesterolu), działa przeciwzakrzepowo oraz obniża poziom cukru we krwi, co - według niektórych autorów - jest argumentem za stosowaniem preparatów z żeń-szenia jako środka wspomagającego w leczeniu cukrzycy. Przez oddziaływanie na gruczoł nadnerczowy preparaty z tego surowca mogą bowiem mieć znaczenie jako czynnik regulujący produkcję insuliny.

Żeń-szeń na potencję

Żeń-szeń podnosi libido zarówno mężczyzn, jak i kobiet, a także pomaga w zaburzeniach erekcji. Zawarte w żeń-szeniu ginsenozydy zwiększają uwalnianie w organizmie tlenku azotu, który wspomaga rozkurcz naczyń krwionośnych, powodując zwiększony napływ krwi do penisa. Jak przekonują naukowcy z Asian Medical Center w Seulu, korzeń tej rośliny poprawił erekcję u ok. 60 proc. mężczyzn z zaburzeniami wzwodu, którzy wzięli udział w ich eksperymencie. Jednak takie działanie wykazuje tylko czerwony żeń-szeń koreański - zaznaczają badacze.

 

Żeń-szeń na zmęczenie

Żeń-szeń zalecany jest w okresach zmniejszonej odporności, osobom wyczerpanym nadmierną pracą, przebytymi chorobami, rekonwalescentom po zabiegach chirurgicznych i po przebytych chorobach wyniszczających oraz osobom w wieku podeszłym. Regularnie stosowany dodaje energii, zwiększa możliwości intelektualne i fizyczne oraz odporność na stres. Opóźnia procesy starzenia się organizmu, łagodzi objawy menopauzy i andropauzy, przez co pozwala utrzymać aktywność życiową do późnych lat. Ponadto poprawia funkcjonowanie układu odpornościowego.

Ważne

Ważne

Żeń-szeń - dawkowanie. Skutki boczne stosowania żeń-szenia.

Żeń-szeń wykazuje dobroczynny wpływ, gdy jest zażywany w odpowiedniej dawce i przez określony czas. Jednak nadużywanie preparatów z żeń-szenia może prowadzić do tzw. zespołu żeńszeniowego. Objawia się on: sennością, bólami głowy, złym samopoczuciem, nadciśnieniem, biegunką i zmianami skórnymi. Dzienna dawka (przyjmowana w godzinach rannych) wysuszonego korzenia powinna wynosić 0,5-2,0 g. Kuracja nie powinna trwać dłużej niż 2 miesiące. Według medycyny chińskiej osoby młode i zdrowe mogą stosować kurację dwa razy w roku - wiosną i jesienią.

Jednak u niektórych osób nawet przyjmowanie preparatów z żeń-szenia w dawkach leczniczych może niekiedy spowodować biegunkę, wymioty, bezsenność, rzadko efekty estrogenne u kobiet po menopauzie oraz tkliwość uciskową piersi. Po wystąpieniu tych objawów należy zasięgnąć porady lekarskiej, zmniejszyć dawkowanie lub odstawić preparat zawierający żeń-szeń.

Żeń-szeń dla sportowców

Z badań wynika, że ekstrakt z korzenia żeń-szenia ułatwia zużycie tlenu w komórkach organizmu, dzięki czemu obniża się we krwi poziom kwasu mlekowego. Kwas mlekowy odpowiada za pojawienie się bólów mięśnowych. Pojawia się we krwi podczas intensywnego wysiłku, gdy dostępna ilość tlenu jest za mała w stosunku do potrzeb komórek. U sportowców, którzy przyjmowali regularnie żeń-szeń, kwas mlekowy osiągał dwukrotnie niższy poziom.

Żeń-szeń na pamięć

Zawarte w żeń-szeniu ginzenozydy polepszają pamięć oraz zdolność uczenia się zarówno u osób normalnych, jak i z zaburzeniami zapamiętywania, a także koncentrację. W związku z tym polecany jest przy obniżonej sprawność umysłowej i przy utracie koncentracji.

Żeń-szeń - przeciwwskazania

  1. Osoby z nadciśnieniem lub chorobami serca, które chciałyby przyjmować preparaty zawierające żeń-szeń, powinny wcześniej skonsultować się z lekarzem, ponieważ zioło to może podnieść ciśnienie.
  2. Żeń-szeń wykazuje działanie przeciwzakrzepowe, dlatego nie powinny go stosować osoby chore na hemofilię oraz inne zaburzenia krzepnięcia krwi.
  3. Nie powinno się zażywać preparatów z żeń-szeniem wieczorem, gdyż mogą powodować bezsenność.
  4. Żeń-szeń obniża poziom cukru, dlatego nie jest wskazany dla osób ze skłonnościami do hipoglikemii.
  5. Nie powinno się go podawać dzieciom, kobietom w ciąży i matkom karmiącym, ponieważ bezpieczeństwo stosowania preparatów z żeń-szenia u kobiet ciężarnych, jak również przenikanie związków czynnych żen-szenia do mleka karmiącej matki i ich wpływ na organizm dziecka, nie zostały dotąd ustalone.
  6. Żeń-szenia nie można przyjmować razem z warfaryną (lek stosowany w zapobieganiu i leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej).
  7. Żeń-szenia nie należy stosować w chorobie gorączkowej lub przy objawach stanu zapalnego.
  8. Nie należy zażywać żeń-szenia razem z innym, stymulującym organizm ziołami, szczególnie z przęślą.
  9. Przyjmując żeń-szeń, należy ograniczyć picie kawy.



http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/medycyna-niekonwencjonalna/zen-szen-wlasciwosci-zdrowotne-zen-szen-na-potencje-pamiec-i-mocne-ser_38593.html

Edytowane przez Mistyk
0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Żeby dodać komentarz, musisz założyć konto lub zalogować się

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze

Dodaj konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się tutaj.


Zaloguj się teraz

  • Przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników, przeglądających tę stronę.