enchantment

Magia ceremonialna: KRAKÓW.

4 posty w tym temacie

Zapraszam osoby chętne do współpracy i pomocy przy rytuałach, ewokacjach, mszach, etc.

Wymagana jest co najmniej podstawowa znajomość zachodniej tradycji magicznej oraz co najmniej minimalne doświadczenie praktyczne w danym zakresie.

Wszystkich zainteresowanych proszę o zgłoszenia na adres::spam:

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Napisz coś wiecej, czym sie zajmujecie i na czym praktyki maja polegać

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach
Dnia 2.04.2011 o 22:19, enchantment napisał:

Zapraszam osoby chętne do współpracy i pomocy przy rytuałach, ewokacjach, mszach, etc.

Wymagana jest co najmniej podstawowa znajomość zachodniej tradycji magicznej oraz co najmniej minimalne doświadczenie praktyczne w danym zakresie.

Wszystkich zainteresowanych proszę o zgłoszenia na adres::spam:

Każdej niedzieli odbywają się rytuały czarnomagiczne (czarne msze ) ,  tak naprawdę ,w sposób psycho -kinestetyczny ,może oddziaływać jeden człowiek  (ksiądz w tym przypadku ) telepatycznie (w sposób niewidzialny ) , na psychikę (podświadomość ) drugiego człowieka ,czy innych ludzi (wiernych )  ,psycho-kinestetyka ,psychokineza ,jest także nazywana hipnozą i regresją hipnotyczną ,lub też można wpłynąć na własne reakcje fizjologiczne ciała po przez  - głęboki sen ,medytację głęboką -zen  czy auto-hipnozę (świ adomy sen ):

Kinestezja

Istnieją trzy główne strumienie informacji docierające do mózgu. Nazywa się je z języka łacińskiego — eksterocepcją, interocepcją i propriocepcją. Eksterocepcja to wszystkie zmysły zewnętrzne — takie jak wzrok czy słuch. Interocecpja to głębokie odczucia dotyczące stanu fizjologicznego ciała, na przykład głód, podniecenie lub stres. Na propriocepcję składa się zaś szereg bodźców dotyczących naszego ciała. Najważniejszym z nich jest zmysł kinestezji.
 

 

Kinestezja (czucie głębokie) to zmysł orientacji ułożenia własnego ciała. Czucie głębokie jest źródłem informacji dla ośrodków ruchu o aktualnym stanie narządu ruchu, na niej opiera się percepcja ruchu, ułożenie kończyn, wiedza o położeniu ciała w przestrzeni i rozpoznawanie obejmowanych ręką przedmiotów. Dzięki temu wiemy, jak ułożone są nasze kończyny. Układ propriocepcji odbiera bodźce związane z uciskiem, rozciąganiem oraz ustawianiem i ruchem naszego ciała. Prawidłowa integracja w obrębie tego układu jest niezbędna do dobrego rozwoju odruchów. Niedostatek informacji może być jedynie częściowo rekompensowany wzrokiem.

Ale skąd mózg wie, jak położone jest w przestrzeni ciało? Odpowiada za to szereg receptorów rozłożonych wokół narządów ruchu oraz istotnych elementów szkieletu. Receptory te reagują na nacisk wynikający z naprężenia mięśni lub przesunięcia względem siebie powierzchni stawowych. Cała grupa receptorów rejestruje naprężenia między kręgami kręgosłupa, a warstwa czuciowa rozciąga się również wokół organów wewnętrznych. Rejestrowany jest na przykład poziom płynu stanowiącego treść żołądka.

Osoby, które mają uszkodzony układ głębokiego czucia odbierają więcej bodźców przez zwiększone napięcie mięśniowe, na przykład dużo mocniej trzymają ołówek. Mają też problemy ze stabilizacją. Trudno takim osobom oddzielić prace rąk od pracy tułowia podczas pisania. Bez informacji o tym, jak zachowuje się ciało, koordynacja wzrokowo-ruchowa byłaby niemożliwa. Kiedy wchodzimy po schodach, mózg musi otrzymywać dane o tym, czy stopa już stanęła na kolejnym stopniu, czy jest równo ułożona, czy można się na niej oprzeć. Dopiero wtedy wysyła informacje do drugiej nogi o tym, że ma się poruszyć, jednocześnie przenosi ciężar ciała na pierwszą nogę.

Stosunkowo ciekawym problemem jest to, czy można choć częściowo wyłączyć lub osłabić czucie głębokie. Poza prostymi metodami, związanymi z przyjmowaniem środków chemicznych (narkotyki, niektóre leki) istnieje jeszcze tak zwana deprywacja sensoryczna. Deprywacja jest zabiegiem ograniczającym ilość dopływających bodźców. Człowiek poddany technice deprywacji sensorycznej nie odczuwa grawitacji, zmysł wzroku i słuchu odpoczywa, a temperatura dostosowana jest do temperatury ciała i wynosi około 35°C.

Chociaż pierwsze seanse deprywacji sensorycznej datuje się na lata 50., to prawdziwą popularność zyskały od kiedy zaczęto używać wygodnych kapsuł Float Tank. Zgodnie z biegiem czasu kapsuły przeszły ewolucję i w tej chwili mamy do czynienia z przestronnymi i wygodnymi kabinami. Sesja terapeutyczna w zbiorniku emisyjnym trwa godzinę. Przez pierwsze 40 minut można doświadczyć swędzenia w różnych częściach ciała. Ostatnie 20 minut często kończy się zmianą częstotliwości fal mózgowych z ß lub ? na fale ? (theta), co w normalnych warunkach następuje na krótko przed zaśnięciem, a później na nowo w momencie budzenia się. Osoba przebywająca w zbiorniku może znajdować się w stadium ? przez kilka minut, nie tracąc przy tym przytomności. Salony SPA często wyposażone są w odpowiednio przystosowane zbiorniki emisyjne używane w procesie relaksacji. Stan relaksacji, w którym znajduje się dana osoba sprawia, że obniża się ciśnienie krwi, a krążenie zwiększa się do maksimum.

Deprywacja sensoryczna ze względu na swoje pozytywne efekty jako antydepresant, w usuwaniu skutków stresu, bólu pleców i innych dolegliwości wykorzystywana jest w medycynie i psychologii. Krótkotrwała deprywacja może być dla organizmu relaksująca, lecz długotrwała może prowadzić do skrajnego niepokoju, halucynacji, natłoku myśli, depresji i zachowań aspołecznych.

Edytowane przez Mistyk
0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Żeby dodać komentarz, musisz założyć konto lub zalogować się

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze

Dodaj konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się tutaj.


Zaloguj się teraz

  • Przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników, przeglądających tę stronę.