Szept

Żaba

1 post w tym temacie

ŻABA

Żaba symbolizuje podporę świata. Słońce, Księżyc, wiosnę, wodę, deszcz, wyrocznię, wróżbę, nadzieję; lubieżność, chuć, rozpu­stę; zmartwychwstanie, powtórne narodziny, płodność, akuszerkę; chwałę, natchnienie;

człowieka, kobietę, miłość, bel canto, gada­tliwość, czcze przechwałki, próżność, kłam­liwość, lekkomyślność; zawiść, nadmierne ambicje; niezdecydowanie, dwuznaczność,

<br style="page-break-before: always;" clear="all"> herezję, prozelityzm: oszustwo, wścibstwo:

plagę, zarazę, śmierć, trupią czaszkę, diabła. czarownicę, szkaradę. plugastwo. nieczy­stość. brzydotę; niezdarność. bezczynność:

lenistwo, beztroskę: słabość, bezbronność. ograniczoność.

Żaba w staroż. Egipcie — wodny żywioł pramułu. wylew Nilu. zmartwychwstanie. atrybut Izydy (noszono amulety wyobraża­jące żabę. aby zapewnić sobie łaski bogini. m.in. płodność). Niektórych bogów wyobra­żano z głową żaby. np. czterech prabogów;

byli to: Nun (woda). Huh (nieskończoność). Kuk (ciemność). Amon (niewidzialność a. po­wietrze). którzy, wraz ze swymi wężogło-wymi żonami: Naunct. Hauhet. Kaukct i Amaunet. stworzyli świat, którym długo władali nim zeszli do podziemi, skąd rządzą Nilem i ruchem Słońca. Heket. dawna bogini wody. bogini-żaba. bogini szczęśliwych poro­dów, długiego życia i zmartwychwstania. udzielała życia ludziom i zwierzętom ukształ­towanym przez Chnuma.

Żaba — zmartwychwstanie; ze względu na dramatyczne przeobrażenia w kolejnych sta­diach rozwojowych kijanki.

Zielona żaba — nadzieja; zmartwychwsta­nie.

Żaba w staroż. Izraelu — ambicja (sięga wysoko chwytając owady); nieśmiałość poni­żona. sięgająca po wiedzę i mądrość; stan niezdecydowania: prozelita. neofita: błędnie rozumujący niszczyciel mądrości; zwierzę nieczyste.

Żaby — plaga. Druga plaga egipska (Ex. 8. 1—15).

Żaba w hinduizmie — Słońce spoczywające na widnokręgu; podpora świata; życie mate­rialne; Matka Ziemia; deszcz; płodność.

Żaba —lubieżność. zmysłowość, płodność. Samica żaby. dzięki swej olbrzymiej płod­ności. otwartości i długotrwałości aktu seksualnego odbywanego bez wyboru z róż­nymi partnerami, z reguły mniejszymi od niej. była ulubienicą Wielkiej Macierzy. Jako symbol płodności była częstą ofiarą woty­wną składaną Herze w Herajonie na wyspie Samos i Artemidzie w jej świątyni Orthia v. Sparcic.

Żaby — wieśniacy; mil. gr.: Błądząca po świecie, prześladowana przez zazdrosną Herę Latona. w ciąży z Apollinem i Artemidą. spragniona, nachyliła się nad strumieniem. aby się napić wody. ale przeszkodzili jej

<br style="" clear="all"> w tym wieśniacy tnący łozinę. Latona zmie­niła ich w żaby. Ulubiony temat malarstwa i rzeźby ogrodowej XVII w., zwł. we Francji.

Żaba — wyrocznia, przepowiednia, zwie­rzę sfery apollińskiej, ulubione przez lud gr.;

jednak w komedii Arystofanesa Żaby (406 p.n.e.) chór żab towarzyszy do piekieł Dio-nizosowi.

Żaba — potęga głosu i bezsilność ciała (Bajka 44 Ezopa).

Żaba — próżność, zarozumiałość, pycha. Gdy żaby poprosiły Zeusa o króla, zrzucił im kij, który był jednak zbyt nieruchawy dla ich ambicji; zażądały więc potężniejsze­go władcy; wtedy bóg zesłał im węża wodne­go, który je wszystkie pożarł (Bajka 42 Ezopa). Przysłowie: Chciały żaby króla, do­stały bociana. Żaba nadymała się, pragnąc przerosnąć wołu, aż pękła (Bajka 1,42 Fed-rusa). Konia kują, a żaba nogę nadstawia.

Żaba — słabość, bezbronność, bezsilność, wątłość. Żaba i mysz postanowiły rozstrzy­gnąć pojedynkiem, która z nich ma być gos­podarzem pewnego bagienka; nadleciała kania i pożarła obie rywalki \Bajka 168 Ezopa).

Żaba — beztroski żywot. „Dobrze być żabą. chłopcy: żyje bez frasunku, do szklenie nie nalewa, dość ma wokół trunku" (Sie­lanka 10, 52—3 Teokryta).

Żaby w Styksie. „Dziś nawet dzieci (...) nic wierzą w brednie o duchach, podziem­nych królestwach i rzekach, i czarnych żabach rechocących w wodach Styksu" (Satyra 2, 148—150Juwenala).

Żaba — ziemnowodność; ambiwalencja, dwuznaczność. Przejście z prawód Chaosu. z elementu wodnego, w ziemski i na odwrót.

Żaba (i ropucha) — zwierzę księżycowe, sprowadzające deszcz i odrodzenie jako isto­ta ziemnowodna: zmiana środowiska odpo­wiada fazom Księżyca a. zmianom pogody z suchej na mokrą, deszczową, i odwrotnie;

znikanie w wodzie i pojawianie się żaby związane z ideą śmierci, stwarzania i zmar­twychwstania. W wielu legendach — żaba na Księżycu. Przysłowie starofr.: Kto kocha ropuchę, przypomina Księżyc.

Żaba — kobieta, jako przeciwieństwo fallicznej ryby i takiegoż węża.

Żaba — naturalna ofiara węża.

Żaba w chrześcijaństwa • — herezja; nie-stateczność, płochość, pogoń za doczesnymi

<br style="page-break-before: always;" clear="all">

uciechami (za muchami), nieczystość, roz­pusta, próżność, kłamliwość; diabeł.

Żaby — nieczyste duchy czartów. ,,I wi­działem z paszczy smoka i z pyska bestii, i z ust fałszywego proroka trzy nieczyste duchy na kształt żab. Albowiem są to duchy czartów" (Apok. 16, 13—14).

Żaba — człowiek, anatomiczna antycy­pacja człowieka; stąd często w legendach i bajkach przemiana żaby w pięknego księ­cia. Żaba z głową starca na tacy niesionej przez Murzynkę przedstawia najwyższe sta­dium ewolucji w obrazie Boscha Kuszenie św. Antoniego (Egipcjanina).

Żaby — oszuści. Oszuści jak żaby w błocie kryją się w gorącej smole na dnie fosy w piekle (Boska Komedia, Piekło 22. 16—28 Dantego).

Żaba kropielnicy — bigot trzęsący się przed herezją, przesadnie i powierzchownie religij­ny. W wielu dawnych kościołach umiesz­czano w kropielnicy małą rzeźbę żaby a. ro­puchy wyobrażającą demona egzorcyzmowa-nego wodą święconą.

Żaba — talizman, amulet. Różne części ciała żaby (i ropuchy) uważano za potężny talizman magiczny przeciw nieszczęściom, chorobom i „złemu oku" a. sprowadzający choroby i biedę na wrogów.

Żaba — bezczynność, lenistwo. Żaby wy­grzewające się w promieniach Słońca.

Żaba — parafiańszczyzna, ograniczoność. Przysłowie jap.: Żaba w studni nic nie wie o wielkim oceanie.

Żaba rechocąca, kumkająca, skrzecząca, . dukająca — paplanina, gadatliwość, plot­karstwo.

Polskie żaby — wirtuozeria. „Żadne żaby nie grają tak pięknie jak polskie" (Pan Tadeusz 8.581 Mickiewicza).

Żaba, ropucha — szpetota, szkarada, pas­kudztwo. plugastwo, brudy, błoto, bagno. Przysłowia: Żaba odrzeka się błota, a lezie w nie. Posadź ropuchę na złotym stole, a ona na to: Do błota wolę!

Żabie oczy — wyłupiaste, wypukłe.

Żabi skok — bardzo blisko; bardzo krótki.

Żaby, żabojady — Francuzi, a zwł. pary-żanie, dla których żabie udka są przysma­kiem. Również aluzja do trzech ropuch heral­dycznych Chlodwiga, zob. Ropucha.

W marzeniu sennym: nieoględność, niedy­skrecja.

-------------------------------------------

Słownik Symboli Wladysława Kopalińskiego

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Żeby dodać komentarz, musisz założyć konto lub zalogować się

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze

Dodaj konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się tutaj.


Zaloguj się teraz

  • Przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników, przeglądających tę stronę.