Szept

Orzeł

1 post w tym temacie

Orzeł jest symbolem niebios. Słońca, ognia, pożaru, dnia, powietrza, ciepła życiowego, burzy, błyskawicy, pioruna, wody, wiatru;

początku, wszechwładzy (Boga), mściciela Boga, Dnia Sądu, potęgi (wiary), wiary, posła niebiańskiego, ducha, duszy, ducha proroczego, wróżby, wyroczni; modlitwy i łaski; długowieczności, odrodzenia, odno­wienia, chrztu, nieśmiertelności. Wniebo­wstąpienia; najwyższej władzy, majestatu, cesarstwa, chwały; wznoszenia się, wyso­kości, szybkości, szybkiego i wysokiego lotu, geometrii; szczodrości, sprawiedliwości, cno­ty, aspiracji, geniuszu, natchnienia, czło­wieka bystrego i zdolnego, bystrości wzroku, dumy (wraz z lwem i pawiem), pychy;

młodości, siły, męskości, heroizmu, nie-ustraszoności, zwycięstwa; potencji męskiej, płodności, ojcowskiej surowości, kary ojco­wskiej lub boskiej, opieki nad dziećmi;

zła, zniszczenia, niezgody, łupiestwa, padli-nożerstwa, żarłoczności; zob. Kamień (Orle kamienie).

Orzeł w starożytności był reprezentantem całej rodziny sokołów, symbolika jego czerpie więc z cech różnych gatunków tej rodziny, takich jak sęp, jastrząb, sokół;

jako ptak dzienny jest przeciwieństwem sowy (ptaka śmierci i ciemności), powietrznym odpowiednikiem lwa wśród czworonogów, przeciwieństwem muchy (przysłowie: Nie dba orzeł o muchy), wrogiem łasicy i trutnia;

jako symbol słoneczny jest wrogiem ryby (morze) i węża (Ziemia, świat podziemy), nieraz wyobrażany z wężem w pazurach;

wróg chtonicznego jaguara.

Orzeł zabijający węża lub zająca — wiel­kość i wzniosłość triumfuje nad nikczam-nością, światło nad ciemnością, walka za­sady duchowej, niebiańskiej, z materialną, przyziemną, niższych istot, instyntków, sił;

u Greków: Zeus pokonujący swych wrogów.

W tradycji biblijnej aniołowie przybie­rają niekiedy kształt orła: cherubiny w pro­roctwie Ezechiela (1,10) miały twarze ludz­kie po stronie zewnętrznej, a wygląd orła po stronie przeciwnej. Czwarty anioł Apo­kalipsy (4,7) ma wygląd latającego orła.

<br style="page-break-before: always;" clear="all">

Orzeł — Babilon; jego król, Nabucho-donozor. „Mówi Pan: »01brzymi orzeł wielkoskrzydły, o długich lotach, pełen różnobarwnego upierzenia, przyleciał na Li­ban" (tj. na Jeruzalem)" — Ezechiel 17,5.

Orzeł — u Żydów zwierzę nieczyste. „Bóg do Mojżesza: »Z ptactwa te są, których jeść nie macie: orła i gryfa, i orła morskiego, i kani, i sępa..."" (Lev. 11,13), i innych fruwających drapieżników.

Orzeł — żarłoczność. „(Orzeł) jest wszę­dzie tam, gdzie są trupy, jego pisklęta chciwie piją krew" (Hiob 39,30). Tam się orłowie zlatują, gdzie ścierw czują (£'11'. wg Mai. 24,28). „Chaldejczycy, lud srogi i gwał­towny (...) lecą jak orzeł rzucający się na żer" (Hababuk 1,6—8).

Orzeł i kruk mścicielami bóstwa. „Oko, które urąga ojcu i które gardzi sędziwą matką, wydziobią kruki znad potoków lub zjedzą orlęta" (Ks. Przypowieści 30,17). Zeus wysyła orła (zrodzonego z Echidny i Tyfona, brata Hydry lernejskiej i Chi­mery), aby wydziobywał Prometeuszowi wątrobę; zakochany w najpiękniejszym ze śmiertelników, Ganimedesie, Zeus unosi go na Olimp przybrawszy postać orła. Gdy Merops, król wyspy Kos, chciał sobie odebrać życie po nagłym zgonie swej małżon­ki, nimfy Etemei, Hera zmieniła go w orła i osadziła na niebie płn., gdzie, jako gwiazdo­zbiór Orzeł, idzie za Wodnikiem (Ganime-dem). W plastyce starożytnej młoda bogini z dzbankiem i orłem obok niej to Hebe, bogini młodości, szafarka na Olimpie, to­warzyszka Ganimeda. Orzeł był atrybutem Zeusa (Jowisza), najdostojniejszym symbo­lem jego władzy jako dzierżyciel jego broni — piorunów (na godłach i monetach rz. orzeł z błyskawicami w pazurach); Zeus działa poprzez orła jako zaufanego posła albo w postaci orła, jak w mitach o Asterii (która uciekała przed nim zmieniona w prze­piórkę) lub Eginie, córce arkadyjskiego bo­ga rzecznego, Azopa.

.Jako drapieżnik orzeł, wraz z sępem i so­kołem, był jednym z pierwszych ptaków wróżebnych; był też ptakiem wróżebnym Zeusa. Niepomyślną wróżbę niesie Troja-ncan orzeł, ukazując się po ich lewej stronie z wężem w pazurach, który kąsa ptaka w szyję, wskutek czego upuszcza on węża między szyki wojska (Iliada 12,200 i nast. Homera). Hekabe do Priama: „Wezwij

<br style="" clear="all">

Zeusa (...), proś, aby ci na wieszczbę dał swego posłańca: niech po prawicy ptaków król skrzydła roztoczy. Jeśli taki obaczysz znak (...), możesz jechać z ufnością między greckie straże" (24,308—321, tł. F. Dmo-chowskiego).

Orzeł królem ptaków. „Póki świat będzie wiekować, krukom wrzeszczeć, a orłom gar­dzić i panować" (Do potwarców 55—6, Adama Naruszewicza).

Orzeł w chrześcijaństwie — modlitwa i łaska: wysłannik nieba, odrodzenie, chrzest, Dzień Sądu, potęga i sprawiedliwość boska;

niekiedy Chrystus jako rozjemca między Bogiem a ludźmi; Wniebowstąpienie; Maria prowadząca wiernych ku prawdziwemu światłu; później wiara i teologia (wzno­szące ludzi ku niebu); jako złoty, z rozpo­startymi skrzydłami — Babilon, Wschód, Egipt. Atrybut młodości, dumy. Emblemat św. Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty (nie­kiedy z piórem albo kałamarzem w dzio­bie, jedna z czterech bestii apokaliptycz­nych), św. Augustyna, Grzegorza Wielkie­go, Jana od Krzyża (z piórem w dziobie).

Orzeł — głosiciel końca świata, „l sły­szałem głos orła lecącego środkiem nieba, wołającego donośnie: "Biada mieszkańcom ziemi!"" (Apok. 8,13). Odwrócenie symbolu Chrystusa czyni z orła obraz Antychrysta, a więc aspekt złowróżbny okrutnego dra­pieżnika i rabusia, symbol pychy i ucisku.

Orzeł stylizowany u stóp krzyża, z wień­cem wokół szyi, z bullą (rodzajem medalio­nu), trzymający w dziobie krzyż z uchwy­tem (ANKH, klucz życia, zob. Krzyż), często wyobrażany na grobowcach koptyj-skich jako symbol zmartwychwstania.

Orzeł najszybszym z ptaków; śmiałość i szybkość lotu wiąże go z bohaterstwem, z błyskawicą i piorunem, z wyobrażeniem polotu, wzniosłości myśli. „Czarny orzeł, wielki łowca, zarazem najsilniejsze i naj­szybsze stworzenie skrzydlate" (Iliada 21, 252, Homera); lecz w innych miejscach, nie­wątpliwie na skutek dokładniejszych obser­wacji, jako najszybsze występują sokoły lub jastrzębie. „Przywiedzie Pan na ciebie naród z daleka na podobieństwo orła pędem lecą­cego" (Deut. 28,49). „Ani mię teraz moja małość wstydzi, ani się myśli tak jak orły ważą" (Grób Agamemnona 27—8, Słowackie­go). „Nie polezie orzeł w gówna" (Wesele 1,25.886, Wyspiańskiego). „A trafiaj ty orły

<br style="page-break-before: always;" clear="all">

z proc!" (jw. 3,17,604) — wyobrażenie rzeczy nieosiągalnej.

Orzeł — odrodzenie, odmłodzenie; według mniemania zaczerpniętego z legendy o Fe­niksie, że orzeł co 10 lat zanurza się w pło­mienie, a później w fale morskie, i pierząc się, odzyskuje młodość. ,,Odnowi się jak u orła młodość" (Psalm 102 5).

Orzeł — długowieczność. ,,Omszałe drze­wa, które przeżyły orła" (Tymon Ateń-czyk 4,3, Szekspira).

Orzeł — troska rodzicielska. „Jak orzeł wywabiający do latania orlęta swe i nad nimi latający (tak Bóg) rozszerzył skrzydła swe i wziął (Izraela), i nosił na ramionach swoich" {Pieśń Mojżesza, Deut. 32,11). Wynik niedokładnej obserwacji ptaków. Por. Skrzy­dła (orle).

Orzeł — wzniosłość, wysokość. „Orzeł ściele wysoko swe gniazdo, na skale mieszka i nocuje na iglicach skalnych i stromych wierzchołkach" (Hiob 39,27—8).

Orzeł — wspaniałomyślność, łaskawość, traktowanie z góry. „I orzeł śpiewać pta­szętom nie broni, ani się troszczy, co śpiew ten ma znaczyć" (Tytus Andronikus 4,4 Szekspira, tł. L. Uiricha).

Orzeł — chwała. „Dawniej tyle orłów było! (...) Zawsze hetmański ten ptak się unosił lotny, krzyczący — no! bo chwałę głosił" (Orły i słowiki l—4 Kornela Ujej­skiego).

Orzeł — człowiek zuchwały, srogi, od­ważny, bohaterski, patriota. „Orły srogie nie rodzą strachliwych gołębi" (Pieśni 4,4, 31—2 Horacego). „Hej! bracia orły, do lotu! Na świata brudnego końce!" (Hymn orłów l—2 Edmunda Wasilewskiego). „Orły ze wzrokiem surowym i z krwawą piersią, i z głosem spiżowym, co hasła boju rozno­szą w piór chrzęście" (Ustęp z powieści sybirskiej 159—161 Kornela Ujejskiego).

Orzeł — człowiek bystry i zdolny. Przy­słowie: On nie orzeł, przez lufcik nie wy­frunie.

Starość orła — śmierć głodowa. Wg po­jęć ludowych orłowi na starość dziób za­krzywia się tak mocno, że ptak nie może przyjmować pożywienia i ginie z głodu.

Orzeł jest identyfikowany ze Słońcem jako ptak żyjący w pełnym blasku słonecznym, świetlisty w swej istocie i powietrzno--ognisty, zapładniający i męski, a przeto symbolizujący także ojca. Według Arysto­

<br style="" clear="all">

telesa orzeł może patrzeć prosto w słoń­ce bez szkody dla swych oczu, dlatego wy­obraża kontemplację i świadomość ducho­wą, Inny pogląd reprezentuje Leopold Staff:

„Orły prosto w słońca lice patrzeć mogą dopiero, gdy stare i — ślepe" (Falanga tragiczna 4,12—13). Orle pióra zdobiące niegdyś głowy wojowników indiańskich były symbolem promieni Słońca, a prócz tego miały udzielać nosicielowi orlich zalet, po­dobnie jak serce lub skalp pokonanego nieprzyjaciela. „Oto umieram od mych własnych piór!" — woła orzeł w bajce Ezopa Orzel i Zając: orzeł gotujący się do pochwycenia zająca zostaje przeszyty z łuku strzałą opierzoną orlimi piórami.

Orzeł — wróg węża. W mit. skandy­nawskiej u stóp kosmicznego jesionu Igdra-sil zwinięty olbrzym wąż Nidhogg z wie­loma mniejszymi wężami stale podgryzają jego korzenie; na najwyższej gałęzi siedzi orzeł z jastrzębiem na głowie; orzeł jest wieczystym wrogiem węża; między nimi biega wiewiórka Ratatosk, przenosząc obel­żywe przesłania. Gdy olbrzym Thjazi odkrył, że Loki odzyskał skradzione jabłka mło­dości (zob.) wraz z boginią Iduną, zmienił się w orła i ruszył w pościg, ale Azowie zapalili stos wiór, orle skrzydła zajęły się płomieniem i ptak spadł martwy na ziemię.

Orzeł z powodu swej siły jest symbo­lem wojny i władzy monarszej od czasów babilońskich, jedną z oznak władzy w staro­żytnym Rzymie, apoteozą cesarstwa (zwłasz­cza z dewizą consecratio 'ubóstwienie'). Orzeł cesarski towarzyszący Eneaszowi, prze­niesiony przez Konstantyna Wielkiego z Rzy­mu do Bizancjum, stał się godłem wielu państw (jedno- albo dwugłowy). W heral­dyce rzymskiej orzeł legionów był pierwot­nie tylko jednym z pięciu symboli kultowych legionów rz„ obok dzika, wilka, konia i Minotaura; a od czasu konsulatu Mariu­sza (107 p.n.e.) jedynym palladium i emble­matem legionów była rzeźba srebrna lub z posrebrzonego czy pozłacanego brązu wyobrażająca orła z rozpostartymi skrzy­dłami siedzącego na pęku błyskawic.

Orzeł — wojsko. Orły napoleońskiej Francji wzorowane były na orłach legio­nów rz. „Konie, ludzie, armaty, orły dniem i nocą płyną" (Pan Tadeusz 11,46—7 Mickiewicza). „Orły, kosy, szable, godła" (Wesele 2,29,1420 Wyspiańskiego). „Szu­

<br style="page-break-before: always;" clear="all">

mią orły chorągwiane" (A jak poszedł król... 13—14 M. Konopnickiej). „Ów mąż, bóg wojny (...), wprzągłszy w swój rydwan orły złote obok srebrnych, od puszcz Libijskich latał do Alpów" (Pan Tadeusz 1,894—7). Godło (impresa) mantuańskiego rodu Gon-zagów (m.in. nasza królowa Maria Ludwika), mecenasów sztuki wł. Odrodzenia.

Orzeł dwugłowy nawiązujący do głowy Janusa, zwykle czarno-czerwony — siła stwórcza, wszechwiedza. Patrzy zarazem w przyszłość i przeszłość, łączy władzę ducho­wą z doczesną; w cesarstwie rz. nm. prawa głowa oznaczała orła nm., a lewa — rzym­skiego albo cesarza i króla w jednej oso­bie, jak w Austro-Węgrzech lub cesarskiej Rosji. Atrybut proroka Elizeusza, który, zapytany przez proroka Eliasza, czego żąda na pożegnanie, odpowiedział: „Proszę, aby się stał we mnie podwójny duch twój", tzn. prosi o podwójny (należny w spadku pierworodnemu) udział w duchu prorockim Eliasza (4. Ks. Król. 2,9).

Orzeł podwójny w heraldyce Bliskiego Wschodu, sumero-babilońskiej i hetyckiej — bóstwo burzy, niekiedy o głowie lwa; prze­jęty przez dynastę Seldżuków.

Orzeł — legendarny założyciel miast. Kierunek lotu orła wskazuje Romulusowi i Remusowi miejsce na założenie Rzymu. Legendy XVI i XVII w. (Kromer, Bielski) utrzymują, że Lech osiadł w miejscu, które nazwał Gnieznem, gdyż zobaczył tam gniaz­do orła na drzewie. Dwugłowy orzeł z le­gendy ruskiej porywa dzika i składa na wzgórzu nad przyszłą Moskwą.

O początkach herbu Polski — orła bia­łego — nie wiadomo nic pewnego, godło to powstało prawdopodobnie w XII—XIII wieku. „Kto ty jesteś? Polak mały. — Jaki znak twój? — Orzeł biały" (Katechizm polskiego dziecka l—2 Władysława Bełzy). „Hej, bracia, wraz! nad nami orzeł biały" (Pieśń strzelców l W.L. Anczyca). Order Orła Białego — najwyższe odznaczenie Pol­ski przedrozbiorowej ustanowione przez Augusta II Sasa w 1705.

Orzeł na monetach. Orzeł czy reszka? — losowanie z rzutu monety, na którą stronę padnie. Złoty orzeł wszędy doleci — przy­słowie. Orłem łowić — przekupywać pie­niędzmi.

Orla łapa z pazurami — obrona wolności i sprawiedliwości; nieustępliwość.

<br style="" clear="all">

Orzeł na sztandarach. Poeta perski Firdausi (ok. 937—ok. 1023) w swej wielkiej epopei Szah-name ('Księga królów') opo­wiada o sztandarze starożytnego Iranu, na którym wyobrażano orła symbolizują­cego potęgę i zwycięstwa Persów. „Ciągnie polskie wojsko całe, nasz Józef, nasz Dąbrowski, nasze orły białe!" (Pan Tadeusz 6,184—5 Mickiewicza).

Według tradycji wedyckich orzeł jest wysłannikiem Indry, przenoszącym sdmę (roślinę, której sok wylewano w formie libacji na ofiarę bogom).

Orzeł z ludzkimi rękami — kult Słońca (Syria).

Orzeł o głowie lwa — walka bóstwa nie­biańskiego (orzeł) z demonami mroku i świa­ta podziemnego (lew); dusza i ciało czło­wieka.

Orzeł z płonącą gwiazdą pięcioramienną w pazurach — znak planety Jowisz.

Orzeł na Drabinie Doskonałości (tac. scala perfectionis) oznaczał u gnostyków objawienie Drogi i Celu.

W alchemii: parowanie; orzeł pożerający lwa — sublimacja, ulatnianie się ciała stałego, triumf rozwoju nad zanikiem. Skrzy­dła — duch, lot — wyobraźnia.

W marzeniu sennym: pomyślność;

(martwy) ruiny; (ranny) strata pieniężna.

W psychologii: zasada ojcowska; Logos.

Leżeć, siedzieć w dartego orła — ple­cami do siebie, z pochylonymi głowami.

Orlątko — przydomek Napoleona II (Francois Charles Joseph Bonaparte) syna Napoleona I i Marii Ludwiki, księcia Reichstadtu, tytularnego króla Rzymu w 1811—32.

Orli nos — garbaty, zakrzywiony, ja­strzębi.

(źródło: Słownik Symboli Władysława Kopalińskiego)

2_1281806303.jpg

Nes Havason na Shamanice napisał o nim:

Tak jak kota charakteryzuje spryt, kruka inteligencja, dzika upór, tak orła można nazwać uosobieniem dumy i siły. Orły w swoim działaniu często kierują się moralnością, choć potrafią ją naginać do własnych potrzeb by realizować cele, które uważają za dobre. Są charyzmatyczne. Osoby z totemem orła czasem właśnie nie przejawiają charyzmy, jeśli mają problem ze zgraniem się ze swoim totemem.

Orły z jednej strony lubią być niezależne i nie przepadają za sytuacjami, gdy ktoś im wydaje polecenie. Choć potrafią być posłuszne, jeśli zobaczą w kimś siłę i zdecydowanie.

Orły mają też często problem z własnym poczuciem wartości. Przejawia się to zwłaszcza w sytuacjach, gdy mają problem w realizowaniu jakiegoś przedsięwzięcia. W tym przypadku jest to chyba przeciwieństwo lwa icon_razz.gif.

Orły świetnie sprawdzają się na kierowniczych stanowiskach, jeśli tylko jest ono dopasowane do ich realnych możliwości.

Oczywiście osoba z totemem orła nie musi wcale przejawiać tych cech. To zależy, czy korzysta z nauki, jaką przekazuje mu Zwierze Mocy.

Osobiście kontakt z orłem miałem, jak już wspomniałem, za pośrednictwem żony. W zeszłym zetknąłem się z tym zwierzęciem w naturze. Okazało się, że w pobliskim lesie gniazduje para orła bielika. I tu ciekawostka. Orzeł bielik według kategorii systematycznej nie należy do podrodziny orłów i orłem jest jedynie z nazwy.

Co do charakteru tego totemu, oczywiście nie jestem w 100% przekonany jeśli chodzi o trafność swoich wniosków wyniesionych z obserwacji. Więc może odezwą się osoby, które mają doświadczenie w pracy z tym totemem

(http://forum.shamanika.pl/zwierzeta-mocy-f23/orzel-t280.html)

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Żeby dodać komentarz, musisz założyć konto lub zalogować się

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze

Dodaj konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się tutaj.


Zaloguj się teraz

  • Przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników, przeglądających tę stronę.