Wpływ alkoholu na psychikę /duszę /podświadomość

[Mistyk 243]

Wpływ alkoholu na psychikę

Zarówno długotrwałe, jak i krótkie, intensywne spożywanie alkoholu wywołuje zmiany w psychice człowieka. Alkoholizm może prowadzić do zmian czynnościowych lub organicznych w mózgu, a te z kolei bardzo słabo poddają się leczeniu. Tylko zaprzestanie nadużywania alkoholu może zatrzymać proces degeneracji układu nerwowego.

 

Ostre zatrucie alkoholem

 

Ostra intoksykacja alkoholem jest przemijającym stanem przejawiającym się zaburzeniami świadomości, nastroju, zachowania, funkcji poznawczych i odczuwania bodźców.

Jednym z pierwszych objawów zatrucia jest upośledzona koordynacja ruchów spowodowana zaburzeniem funkcjonowania móżdżku. Większe ilości spożytego alkoholu powodują kolejno zmniejszenie funkcji intelektualnych, aż do ilościowych zaburzeń świadomości, ze śpiączkwłącznie. Najgroźniejszym powikłaniem zatrucia alkoholem jest porażenie ośrodka oddechowego znajdującego się w pniu mózgu.

Mimo iż alkohol wywiera depresyjne (hamujące) działanie na układ nerwowy, osoby po jego spożyciu, czasem nawet po relatywnie niskich dawkach, sprawiają wrażenie pobudzonych, a często również agresywnych. Z czasem podwyższony nastrój, obniżenie krytycyzmu wobec własnej osoby ulega zmniejszeniu, a chory oprócz zaburzonej percepcji bodźców odczuwa w końcu senność i znużenie.

 

Depresja a działanie alkoholu

 

Depresje alkoholowe są bardzo częstym powikłaniem zespołu zależności alkoholowej (uzależnienia od alkoholu). Podobną frekwencję zaburzeń nastroju spotyka się także u osób pijących w sposób szkodliwy. Czas trwania takiej reakcji depresyjnej nie przekracza zazwyczaj dwóch tygodni, ale czasami może ulec wydłużeniu i sprawiać problem w różnicowaniu z depresją pochodzenia endogennego.

Depresja alkoholowa stanowi istotny czynnik ryzyka samobójstwa. Chorzy z obniżonym nastrojem, niemożnością cieszenia się z rzeczy, które do tej pory sprawiały przyjemność, a także z poczuciem wyczerpania i utraty energii, a jednocześnie przewlekle spożywający alkohol, powinni zostać objęci opieką medyczną i psychoterapeutyczną.

 

Zespół abstynencyjny  

 

Alkoholowy zespół abstynencyjny (AZA) jest zespołem objawów somatycznych i psychicznych, występujących kilka godzin po zaprzestaniu lub znacznym zredukowaniu długotrwałego spożywania alkoholu w wysokiej dawce. Objawy utrzymują się przez kilka godzin lub dni, a następnie spontanicznie mijają. Zespół abstynencyjny może być powikłany napadem drgawek lub stanem majaczeniowym.

Sam AZA przebiega pod postacią:

Osoba wykazuje pobudzenie psychoruchowe, lęk, niepokój, a także nadwrażliwość na bodźce. Mogą pojawić się przemijające złudzenia lub iluzje wzrokowe, słuchowe. Ponadto chory skarży się na bezsenność.

Majaczenie alkoholowe (delirium tremens) to ostra psychoza przebiegająca z zaburzeniami świadomości, spostrzegania, pobudzeniem psychoruchowym i lękiem, którym towarzyszą iluzje i omamy (głównie wzrokowe, słuchowe i/lub dotykowe). Taki stan może trwać od kilku godzin do kilku dni i stanowi zagrożenie dla życia. Najczęściej jest poprzedzony objawami AZA. Chorzy w stanie majaczenia alkoholowego mają:

Osoby takie mogą interpretować drżenie mięśni jako gryzienie przez robaki (iluzje czuciowe), a cienie w dali opisywać jako czyhających na nich prześladowców (iluzje wzrokowe). Wizja obrazów z daleka może wydawać się nieproporcjonalnie duża do rzeczywistości (makropsja) lub odwrotnie (mikropsja). U chorych można często stwierdzić tzw. objaw białej kartki – pacjent po odpowiedniej sugestii przez lekarza czyta z niezapisanej, białej kartki. Poprzez uciśnięcie gałek ocznych można wyzwolić również omamy wzrokowe.

Podtypem majaczenia alkoholowego jest ostra halucynoza alkoholowa, która objawia się przede wszystkim omamami słuchowymi. Chorzy słyszą głosy o treściach często przerażających jego osobę. Mogą mu grozić, wulgarnie się wyrażać, a także spiskować za jego plecami. Omamom towarzyszą także urojenia prześladowcze (zaburzenia treści myślenia).

Majaczenie alkoholowe wymaga pilnej interwencji medycznej.

 

Przewlekłe alkoholowe zaburzenia psychotyczne

 

Czasem w wyniku długotrwałego spożywania alkoholu rozwijają się psychozy, które mogą trwać miesiącami, a często latami. Do przewlekłych zaburzeń psychotycznych zaliczamy:

Przewlekła halucynoza alkoholowa przebiega najczęściej pod postacią omamów słuchowych (głosów), które rozmawiają o chorym w trzeciej osobie. Często krytykują go i wypowiadają się negatywnie na jego temat. Głosy mogą także doprowadzić chorego do urojeń prześladowczych.

Paranoja alkoholowa (inaczej alkoholowy zespół Otella lub alkoholowy obłęd zazdrości) obejmuje urojenia zdrady małżeńskiej połączone z agresją, które często okazują się absurdalne. Chory opisuje zarzuty niewiary współmałżonka, któremu towarzyszy podejrzliwość, śledzenie tej osoby, kontrolowanie torebek, bielizny itd. Wraz z urojeniami współwystępują zachowania agresywne, które mają na celu wymuszenie przyznania się do winy osoby podejrzanej o zdradę.

 

Zespół amnestyczny 

 

Alkoholowy zespół amnestyczny (zespół Korsakowa) ma związek z organicznym uszkodzeniem mózgu spowodowanym alkoholem. W tej chorobie dominują najczęściej zaburzenia pamięci świeżej z nieprawidłowym, fałszywym wypełnianiem luk pamięci, tzw. konfabulacje. Chorzy okres pokryty niepamięcią uzupełniają sytuacjami, które w rzeczywistości nie miały miejsca.

Encefalopatia i otępienie alkoholowe stanowią ciężkie zaburzenia psychiczne związane z wieloletnim piciem alkoholu. W obrazie tych schorzeń dominują zmiany osobowości pod postacią rozwlekłości, gubienia wątków podczas rozmowy, impulsywności, agresywności, zmian nastroju, a także niestosowania się do ogólnie przyjętych norm społecznych. Otępienie alkoholowe z kolei obejmuje dodatkowo istotne obniżenie intelektu.

 

Alkohol i zmiany w psychice – można temu zapobiec?

 

Zarówno długotrwałe, jak i krótkie, intensywne spożywanie alkoholu wywołuje zmiany w psychice człowieka. W zależności od czasu trwania picia może dochodzić do zmian czynnościowych lub organicznych w mózgu, a te z kolei bardzo słabo poddają się leczeniu. Tylko zaprzestanie nadużywania alkoholu może zatrzymać proces degeneracji układu nerwowego. Należy jednak pamiętać, że zarówno nagłe odstawienie alkoholu, jak i duża redukcja spożywanej dawki może wywołać abstynencyjny zespół alkoholowy (AZA). Dlatego tak ważna jest wczesna interwencja medyczna i specjalistyczna opieka psychoterapeutyczna chorego z zespołem zależności alkoholowej (ZZA), aby ograniczyć występujące u niego zaburzenia psychiczne.

 

http://wylecz.to/pl/zdrowy-styl-zycia/uzaleznienia/wplyw-alkoholu-na-psychike.html

[Mistyk 243]

Mówiąc nieco ezoterycznie i metafizycznie , promile zawarte w alkoholu ,nazwałem takimi niewidzianymi złymi duchami / bytami w płynie ,energetycznymi pasożytami astralnymi  dezinformacyjnymi ,przemieszczającymi się drogą powietrzną ,w sposób niewidzialny i zarażając kolejne umysły ludzkie ,osłabiając  ducha ,zawężając świadomość ,percepcję i ograniczając myślenie  , oraz  degenerując powoli duszę ludzką ,wpływając uzależniająco na system nerwowy i psychikę (*podświadomość ) ,co powoduje nieraz sztuczną euforię i ogólne   zadowolenie .

 Jak zarazki grypy ,które osłabiają odpornośc  ludzką ,prowadząc do uzależnienie od antybiotyków i leków -lekomanię - 

Lekomania (inaczej: zależność lekowa lub lekozależność) – uzależnienie od leków, forma toksykomanii, która wywołuje stan psychiczny lub fizyczny, wynikający z interakcji leku i żywego organizmu, charakteryzujący się zmianami zachowania zawsze łącznie z przymusem stałego lub okresowego zażywania leku, w celu doznania oczekiwanego efektu psychicznego lub fizycznego lub w celu uniknięcia nieprzyjemnych doznań związanych z brakiem leku. Niebezpieczeństwo uzależniania się od leków polega między innymi na tym, że w miarę rozwoju uzależnienia, chory musi przyjmować coraz większe dawki leku, dla otrzymania pożądanego efektu. Nasila to niebezpieczeństwo przedawkowania leków i wystąpienia ich działań niepożądanych, aż do zatrucia i śmierci.

Przebieg uzależnienia

Lek powoduje przestrojenie czynności psychicznych oraz somatycznych do tego stopnia, że nagłe przerwanie jego stosowania wywołuje duże zaburzenia czynności organizmu zwane objawami abstynencji. Najczęściej i najszybciej wytwarza się zależność psychiczna od leku, rzadziej i później zależność fizyczna (somatyczna). Uzależnienie fizyczne zmienia funkcjonowanie organizmu na tyle, że nagłe odstawienie leku, powoduje zmiany pracy narządów wewnętrznych, np. zaburzenia ciśnienia krwi, czynności serca, oddychania, układu pokarmowego.

Związek wywołujący zależność lekową wchodzi w łańcuchy przemian metabolicznych organizmu, dla których staje się w końcu niezbędny. Lekomania obejmuje często leki nasenne, które początkowo stosowane są w celu wywołania snu. Później stają się narzędziem, przy pomocy, którego leczy się nie tylko brak snu, ale i napięcie nerwów, lęk, niezadowolenie lub uczucie niezrównoważenia. W miarę rozwoju uzależnienia chory musi przyjmować coraz większe dawki leku, dla otrzymania pożądanego efektu.

Lekomania najczęściej obejmuje leki przeciwbólowe, nasenne, dopingujące i euforyzujące (wywołujące stan błogiego podniecenia). Niekiedy nadużywane są też leki hormonalne, które również kryją w sobie szereg, niebezpieczeństw dla zdrowia. Stosowanie hormonów tarczycy na odchudzenie może spowodować nadczynność tarczycy, a hormonów kobiecych na przedłużenie młodości - guzy macicy.

Nałóg a przyzwyczajenie

Wśród zależności lekowych odróżnia się cięższą postać zwaną nałogiem i lżejszą zwaną przyzwyczajeniem. Istotną cechą zależności lekowej jest nieodparta potrzeba zażywania leku, a w konsekwencji wytworzenia się zachowania, którego celem jest poszukiwanie pożądanego leku za wszelką cenę. Znane są też przypadki zażywania od kilku do kilkunastu i więcej tabletek od bólu głowy, np. Gardanu, Pabialginy, Veramidu itp. lub wypijania kilku butelek kropli żołądkowych, walerianowych, czy nasercowych w ciągu dnia. Przyczyną tego jest naturalna zdolność obrony organizmu przed substancjami szkodliwymi lub trującymi. Jeśli temu długotrwałemu używaniu leków towarzyszyć będą objawy wzrastającego zatrucia lub ogólnego wyczerpania organizmu - to nałogu tego nie można już nazwać lekomanią, lecz toksykomanią. Toksykomanie mogą prowadzić do powstania nałogu lub nawyku.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lekomania

 , potem na zasadzie autosugestii jak coś dolega ,sami możemy sobie narzucić -wkodować w podświadomość  choroby i dolegliwości (hipochondria )  .

Hipochondria (zaburzenie hipochondryczne) - zaburzenie somatoformiczne, którego dominującą cechą jest stałe nieuzasadnione przekonanie o istnieniu przynajmniej jednej poważnej, postępującej choroby somatycznej.

Osoba cierpiąca na hipochondrię ujawnia uporczywe skargi somatyczne lub stale skupia uwagę na ich fizycznej naturze. Normalne czy banalne doznania lub przejawy są często interpretowane jako nienormalne i świadczące o chorobie, a uwaga skupiona jest zwykle na jednym czy dwóch narządach albo układach ciała^[1].

Hipochondria często występuje w depresji lub towarzyszy jej lęk^[2].

Przyczyną powstawania zaburzenia jest egocentryczna lub narcystyczna orientacja. Historia dzieciństwa^[3] jest bogata w doświadczenia urazów psychicznych, łącznie z przemocą i nadużyciami seksualnymi.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hipochondria