Szept

Co nie co o Buddyzmie

15 postów w tym temacie

Religia bez Boga. Stawia na wewnętrzną doskonałość i harmonię. Uwolnić się od wszelkich trosk i pragnień. Liczba wyznawców to około 500 milionów.

Buddyzm, jedna z wielkich religii uniwersalnych oraz system filozoficzny, który wywodzi się z nauki o charakterze etyczno-soteriologicznym propagowanej na terenie północnych Indii (Bihar i pogranicze Nepalu) na przełomie VI i V w. p.n.e. przez Siddharthę Gautamę - Budda. Po śmierci Buddy jego nauka szybko się rozprzestrzeniła i za panowania cesarza Aśoki objęła niemal cały subkontynent indyjski, a wraz z misjonarzami dotarła na Sri Lankę i do Azji Południowo-Wschodniej, być może także do Chin. W ciągu kilku następnych stuleci buddyzm stopniowo upowszechnił się na terenie środkowej i wschodniej Azji. Idee buddyjskie pojawiły się w okresie gwałtownych przemian społecznych, ekonomicznych i politycznych (rozwój handlu i gospodarki monetarnej, pojawienie się ważnych ośrodków miejskich, centralizacja władzy i konflikty zbrojne). Egalitaryzm buddyjski, w tym odrzucenie systemu kastowego, był m.in. wynikiem procesu stopniowej asymilacji rdzennej ludności niearyjskiej i wiązał się z republikańskim ustrojem państwowym, na których terenie prowadził swą działalność Budda. Początkowo zwolennicy Buddy stanowili jedną z licznych grup wędrownych ascetów przemierzających dolinę Gangesu, mających odrębne reguły zakonne i zespół wierzeń.

Tradycyjnie najważniejsze filary buddyzmu określa się jako trzy klejnoty (triratna):

1. Budda - jako propagator,

2. dharma - nauka Buddy,

3. sangha - gmina wyznawców.

Symbolem buddyzmu jest dharmaćakra (koło Prawa), które nawiązuje do idei monarchy świata (ćakrawartin). Tak jak ćakrawartin podbija cały świat, wprawiając w ruch dysk (ćakra), tj. śmiertelną broń, Budda zdobywa ludzkość w sposób pokojowy, wprawiając w ruch koło Prawa, tj. głosząc swoją naukę. Nie sposób precyzyjnie zrekonstruować doktrynę pierwotnego buddyzmu, sformułowaną przez jej twórcę, gdyż Budda nie spisał jej sam, jest znana wyłącznie z przekazów jego uczniów. Niemniej kazania Buddy, nazywane sutrami, przechowane w ludzkiej pamięci dzięki specjalnym zabiegom mnemotechnicznym, a następnie spisane, odzwierciedlają oryginalne tezy i argumentację Buddy. Rozprzestrzeniając się na tak rozległym obszarze, buddyzm przeobrażał się pod wpływem lokalnych wierzeń i obyczajów, choć zasadnicze jego tezy pozostały niezmienione do dziś. Pomimo usystematyzowania doktryny na zwoływanych w tym celu synodach ok. III w. p.n.e. wykształciły się odrębne szkoły hinajany, w okresie zaś I w. p.n.e. - I w. n.e. nurt mahajany. Rozwój rytualizmu i asymilacja pierwiastków magicznych doprowadziły do wykształcenia się ok. V w. n.e. trzeciego głównego kierunku buddyzmu - wadźrajany (mantrajana).

Symbolicznym początkiem buddyzmu (a zgodnie z buddyjskimi wierzeniami - odnowieniem prastarej nauki) jest pierwsze wygłoszone przez Buddę kazanie w Sarnath koło Benaresu (Waranasi) ok. 525 p.n.e. Punktem wyjścia nauki Buddy - zawartym w prawdzie o cierpieniu - jest przekonanie, że egzystencja niesie z sobą nieuniknione cierpienie, które wynika z rozłąki z tym, co przyjemne, i połączenia z tym, co bolesne, a co wiąże się z chorobą, starością i śmiercią. Bolesność egzystencji, równoznaczna z samym światem, wynika z faktu, że wszystko, co istnieje, ma chwilową naturę (kszanika) i jest pozbawione trwałego, niezmiennego podłoża. Własne ja nie istnieje. Podobnie osobowość człowieka nie stanowi odrębnej, trwałej i wiecznej całości, lecz jest zmiennym potokiem składającym się z 5 elementów:

1. doznania zmysłowe,

2. uczucia,

3. rozpoznawanie,

4. dyspozycje psychiczne,

5. świadomość.

O losach jednostki, w tym także o jej przyszłych narodzinach, decyduje karman, tj. czyn nacechowany etycznie: każde dobre lub złe działanie bezwzględnie pociąga za sobą odpowiednio - zapłatę lub karę. Korzeniem wszelkiego cierpienia jest przekonanie o istnieniu własnego ja. Buddyzm odrzuca istnienie duszy, a odrodzenie się w kolejnym życiu (jako bóg, człowiek, zwierzę, duch lub istota piekielna) jest jedynie nową konfiguracją dharm - nieustające koło losu - reinkarnacja - ciągły powrót.

Buddyzm głosi, że istnieje kres cierpienia, a jest nim wyzwolenie (nirwana) z kręgu wcieleń, uzyskanie najgłębszego spokoju i zanik pragnień. Następuje to w momencie, gdy wygasa wszelki związek między elementami potoku składającymi się na iluzoryczną osobowość i kiedy przestają się one wzajemnie warunkować. Prawda o drodze prowadzącej do unicestwienia cierpienia sprowadza się do szlachetnej ośmiostopniowej ścieżki, wykazującej pewne podobieństwa z praktyką jogi:

1. 1) właściwe spojrzenie,

2. 2) właściwe zrozumienie,

3. 3) właściwa mowa,

4. 4) właściwe działanie,

5. 5) właściwe życie,

6. 6) właściwy wysiłek,

7. 7) właściwa myśl,

8. 8) właściwe skupienie.

Stopnie 3-5 składają się na zalecenia moralne (śila), ujęte w 5 podstawowych przykazań dotyczących myśli, mowy i czynu:

1. niekrzywdzenie (ahinsa),

2. nieprzywłaszczanie rzeczy,

3. powściągliwość seksualna,

4. prawdomówność,

5. powstrzymanie się od substancji odurzających.

Stopnie 6 i 7 składają się na praktyki medytacyjne niezbędne do uzyskania najwyższego stopnia skupienia (samadhi), dzięki któremu można uzyskać oświecenie (bodhi). Stopnie 1 i 2 dotyczą mądrości (pradźńa), dzięki której adept rozumie strukturę świata i rozpoznaje trzy znaki uniwersalne wszelkich uwarunkowanych zjawisk:

1. nietrwałość,

2. bolesność,

3. niesubstancjalność.

Podstawowym zagadnieniem w buddyzmie są kwestie etyczne. Buddysta powinien ćwiczyć się w 3 głównych cnotach:

1. powstrzymywać się od wyrządzania cierpienia (ahinsa),

2. kultywować uczucie więzi i przyjaźni z wszystkimi istotami (majtri),

3. rozwijać w sobie miłosierdzie (karuna).

Przeszkodą w rozwoju wewnętrznym jest asrawa, czyli zmaza, skażenie, zła skłonność. Ma ona 3 rodzaje:

1. skażenie cielesną żądzą (kama),

2. skażenie pragnieniem życia doczesnego (bhawa),

3. skażenie niewiedzą (awidja).

Wegetarianizm nie stanowi nakazu religijnego. Ponadto, skoro odrębne i trwałe ja nie istnieje, bezcelowe jest dążenie do posiadania dóbr i przywiązanie do nich. Z buddyjską ideą wielkiej wspólnoty etycznej wiąże się przekonanie, że człowiek nie dąży do opanowania świata i uczynienia go sobie poddanym, lecz jest jedynie częścią tego świata, a jego natura nie różni się od natury innych żywych stworzeń. W etycznej postawie dodatkową rolę odgrywa świadomość, że w odwiecznym kręgu wcieleń człowiek sam odradzał się w niezliczonych formach egzystencji, a inne istoty żywe bywały w przeszłych wcieleniach związane z nim także więzami krwi. Prawo etycznego postępowania i solidarności z innymi żywymi istotami nie jest zatem odgórnym nakazem, pochodzącym np. od boga, lecz wynika bezpośrednio z natury człowieka i świata.

Z założenia buddyzm jest systemem ateistycznym, bez idei stwórcy czy istoty nadprzyrodzonej kierującej losami świata. Bogowie również umierają i odradzają się ponownie, podlegając w kręgu wcieleń podobnym uwarunkowaniom co ludzie i inne istoty żywe. Budda nie jest bogiem, lecz człowiekiem, który osiągnął ideał wyzwolenia i wskazuje ludzkości właściwą drogę.

Miejscem kultu są pomniki-relikwiarze (stupa), w kształcie kurhanu, o kosmogonicznej symbolice (najwspanialsze to Sańći w centralnych Indiach, Borobudur na Jawie i Angkor w Kambodży), świątynie (ćajtja), zawierające w swym wnętrzu stupę, oraz klasztory (wihara), łączące funkcje schronienia dla mnichów i świątyni. Funkcję kultową pełni melorecytacja formuł modlitewnych, odprawianie rytuałów (pudźa), składanie ofiar (np. kwiatów), oddawanie czci - głównie jako przypomnienie ideału człowieczeństwa - posągom i relikwiom, a także ceremonia obchodzenia stupy zgodnie z kierunkiem ruchu słońca (pradakszina).

photo02.jpg

....................................................

źródło:http://www.filozofiaczyreligia.yoyo.pl/pliki/religia_religie.html#buddyzm

1

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Buddyzm w dwunastu punktach

Christmas Humphreys

Poniższe zasady buddyzmu zostały sformułowane w 1945 roku przez Christmas Humphreys'a, prezydenta Towarzystwa Buddyjskiego w Londynie. Odnoszą się one do fundamentalnych zasad wspólnych dla wszystkich buddyjskich tradycji.

= 1 =

Każda ludzka istota ponosi odpowiedzialność za własne myśli, słowa i czyny. Nie istnieje żaden zbawca - człowiek czy Bóg, który mógłby obdarzyć Oświeceniem, czy też zabronił go osiągnąć. Celem życia jest osiągnięcie pełnego Oświecenia - stanu świadomości, w którym wszelkie poczucie oddzielnego "ja" zostaje odrzucone. Cel ten urzeczywistnia się dzięki Szlachetnej Ośmiorakiej Ścieżce, która wyprowadza każdą istotę z domu "ja", ogarniętego płomieniami nienawiści, pożądania i iluzji do kresu cierpienia.

= 2 =

Budda pokazał trzy charakterystyczne cechy egzystencji. Wszystko cokolwiek istnieje, człowiek czy góra, myśl czy idea podlega temu samemu cyklowi istnienia: narodzinom, wzrostowi i rozpadowi - śmierci. Jest to prawo przemian, nietrwałości. Życie jest nieprzerwane i zawsze poszukuje ekspresji w coraz to nowych formach. Siła życiowa ciągle płynie, a ten kto chwyta się kurczowo jakiejkolwiek formy, niezależnie od tego, jak piękna ona by była, stawiając opór przepływowi sprowadza na siebie cierpienie.

= 3 =

Prawo przemian stosuje się również do "ja". Jednostka nie posiada żadnej nieśmiertelnej i niezmiennej istoty. Tylko ostateczna rzeczywistość, którą Budda nazwał "Niezrodzoną, Niemającą Początku, Nieuformowaną" nie podlega zmianom. Wszelkie formy życia, łącznie z człowiekiem są przejawem tej Rzeczywistości. [...] Głupotą jest wiara w oddzielne "ja" i jego egoistyczne pożądania, które są przyczyną ludzkich cierpień.

= 4 =

Wszechświat jest wyrazem prawa (Dharmy). Wszystkie skutki mają swoje przyczyny, a charakter człowieka to całkowita suma jego poprzednich myśli, słów i działań. Karma - prawo akcji i reakcji rządzi wszelkim istnieniem. Człowiek jest jedynym twórcą swego otoczenia, własnych reakcji, swojej przyszłości i ostatecznego przeznaczenia. Dzięki właściwym, pozytywnym myślom i działaniom może on stopniowo oczyścić swoją naturę i we właściwym czasie osiągnąć wyzwolenie z kręgu wcieleń. [...]

= 5 =

Energia życiowa podlegająca karmie jest jedna i niepodzielna, chociaż jej ciągle zmieniające się formy są niezliczone i nietrwałe. Śmierć nie istnieje, przemijają tylko formy - każda musi przejść przez ten sam cykl narodzin, rozwoju i rozpadu. Ze zrozumienia jedności życia rodzi się współczucie, poczucie tożsamości z życiem manifestującym się w różnych formach. Współczucie to mądrość w działaniu, głęboka świadomość uniwersalnej harmonii [...]

= 6 =

Część powinna być zainteresowana całością. W swej niewiedzy człowiek myśli, że może odnieść sukces dążąc do własnych celów. Ta niewłaściwie skierowana energia egoistycznego pożądania stanowi przyczynę cierpienia. Cierpienie zaś uczy jak ograniczyć i w końcu zlikwidować jego przyczynę. Budda przekazał Cztery Szlachetne Prawdy: o wszechobecności cierpienia, o jego przyczynie spowodowanej niewłaściwie skierowanym pożądaniem i o sposobie leczenia, czyli o usunięciu cierpienia, a także o Ośmiorakiej Szlachetnej Ścieżce rozwoju, która wyprowadza poza nie.

= 7 =

Ośmioraka Ścieżka składa się z Właściwego Poglądu, Właściwej Postawy Umysłu, Właściwej Mowy, Właściwego Działania, Właściwego Sposobu Utrzymywania się, Właściwego Wysiłku, Właściwej Koncentracji i Właściwego Samadhi. Ponieważ buddyzm jest sposobem życia, a nie jego teorią, kroczenie tą ścieżką jest istotne dla własnego wyzwolenia [...]

= 8 =

Budda opisał Ostateczną Rzeczywistość jako "Niezrodzoną, Niemającą Początku i Nieuformowaną". Nirwana - świadomość tej rzeczywistości, Stan przebudzenia (do wewnętrznej Prawdy) czy też Oświecenie stanowi cel Ośmiorakiej Ścieżki. Ten ostateczny stan świadomości - położenie kresu ograniczeniom "ja" da się osiągnąć tutaj na ziemi. Wszyscy ludzie i inne formy życia mają w sobie potencjał Oświecenia; dlatego też Oświecenie polega na świadomym staniu się tym, czym już potencjalnie jesteśmy. "Spójrz do swego wnętrza - jesteś Buddą."

= 9 =

Od potencjalnego do aktualnego Oświecenia prowadzi Środkowa Droga - Ośmioraka Ścieżka, "od pożądania do spokoju" - proces rozwoju przebiegający pomiędzy przeciwieństwami, unikający wszelkich ekstremów. Budda do końca kroczył tą drogą. Tak więc, wiara w buddyzmie polega na rozsądnym rozumowaniu, że tam gdzie doszedł przewodnik również możemy dojść sami. Współczucie i mądrość powinny być na równi rozwinięte. [...]

= 10 =

Buddyzm kładzie nacisk na potrzebę koncentracji i medytacji, która z czasem doprowadza do rozwoju duchowych zdolności. Wewnętrzne życie jest tak samo ważne jak zewnętrzna aktywność, a wewnętrzny spokój potrzebny jest do harmonijnego życia. Buddysta zawsze powinien być świadomy swojego działania. [...]

= 11 =

Budda powiedział: "Wytrwale pracujcie nad swoim własnym wyzwoleniem". Buddyści nie uznają żadnych autorytatywnych prawd za wyjątkiem własnej intuicji. [...] Buddyści wykazują wielką tolerancję w stosunku do innych religii i filozofii, wychodząc z założenia, że nikt nie ma prawa przeszkadzać swemu sąsiadowi w jego podróży do celu.

= 12 =

Buddyzm nie jest ani pesymistyczny, ani eskapistyczny. To system filozoficzny, religia, duchowa nauka i styl życia, który jest logiczny, praktyczny i uniwersalny. Przez 2500 lat satysfakcjonował duchowe potrzeby prawie jednej trzeciej ludzkości. Przemawia do poszukujących prawdy, ponieważ nie uznaje dogmatów, zadowala i rozum i serce. Kładzie nacisk na zaufanie do siebie i na tolerancję dla innych punktów widzenia. Zawiera w sobie naukę, religię, filozofię, psychologię, mistycyzm, etykę i sztukę. Wskazuje na człowieka jako na jedynego twórcę swego obecnego życia i własnej przyszłości.

http://www.buddyzm.edu.pl/cybersangha/page.php?id=34

2

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Dla europejczyka buddyzm jest często psychoterapią, czy sobie z tego zdaje sprawe , czy nie.

Dla azjaty to jest religia.

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Spotkałem się z paroma buddystami, większość z nich była taka, jak piszecie, czyli spokojni, opanowani oraz zadowoleni. Starali się trzymać reguł. Ale, nie podobało mi się w nich jedna rzecz, a więc brak zainteresowania nauką. Ślepo wierzyli w to, co wyczytali.

Co zaś do wypowiedzi Mistyka, bardziej uważałbym buddyzm jako formę filozofii niż religii. W religii głównie jest mowa, iż trzeba ślepo wierzyć w dogmaty ustalone przez przewodnika, zaś w buddyzmie często się wspomina o tym, aby samemu badać wszystko i starać się dążyć do prawdy i oświecenia opierając się może na poglądach innych, ale też i swoich, aby podważać też to, co jest napisane przez przewodników oraz praktykantów, gdyż mogą się mylić. A to bardzo ważna część, gdyż większość religii właśnie ma przeciwne nastawienie.

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Bo Buddyzm pochodzi od Szamanów ,pierwszych ludzi na ziemi - strażników wiedzy tajemnej /mistycznej ( od mistykos -wtajemniczony )/okultystycznej / ezoterycznej ), kapłanów ,psychoterapeutów i uzdrowicieli duchowych /bio -energo-terapeutów ,

ma szamanizm z 10000 lat lub więcej spokrewniony z systemem -teologicznym ,naukowym ,filozoficznym i psychologicznym - Joga -Unia Z Bogiem /Z Jaźnią Swą .

Przywędrowawszy do Tybetu , Szamanizm i Połączenie Buddyzmu,to Buddyzm Tybetański .

Buddyzm to praktyczna i teoretyczna filozofia życia , gdzie nhajważniejszym nauczycielem jest dla ciebie - Życie /Bóg /Czas -Egzystencja , jest Miłość Mądrości czyli Filozofia - pełna paradoksów ( coś jest i nie jest równocześnie )

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Domyślałem się tego, ale nadal uważam, iż warto interesować się nauką itp, inaczej nie ma się wiedzy, która się przydaje :D

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Oczywiście ,wiesz kim, jest i był Mistyk ,to człowiek łączący w sobie wiarę /uczucia Z = nauką /wiedzą /logicznym myśleniem - np. Einstein był Mistykiem ,J. Chrystus ,Budda (książę Siddartha Gautamma ),papierz Jan.Paweł.II,itp.

Edytowane przez Mistyk
0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Wielu sławnych ludzi było mistykami, tylko nie chcieli się przyznawać, nawet nie którzy kapłani katoliccy czy zakonnicy :D

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Tak ,bo kiedyś mówienie o czymś takim groziło konszachtami z diabłem - torturami ,stosem , śmiercią czy anatemą -kościelną klątwą i wyrzuceniem ze zboru :)/>

Edytowane przez Mistyk
0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

I dlatego Buddyzm w prostych słowach jest ,najlepszą ,odwieczną psychoterapią na świecie .

Ponieważ leczy umysł poprzez Jogę -Unię/Połączenie z Bogiem lub wyższą Jaźnią (nad-świadomością ) -praktykę (asany -specjalne pozycje ciała dla każdego ,kobiet i mężczyzn ,sprawnych i niepełnosprawnych i w każdym wieku ).

System ten ponad-czasowy ma do dyspozycji wiele odmian ,ścieżek i dróg ułatwiających integrację osobowości , bądź alchemię umysłu /przemianę ciemnej duszy w oświecenie ducha - naukę ,teologię ,psychologię ,filozofię ,medytację -auto-psychoterapię /samo-uzdrawianie umysłu /ducha i ciała / emocji i mózgu /systemu nerwowego .

Edytowane przez Mistyk
0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Buddyzm to najbardziej pokojowa ,zbliżająca do Boga ,ponad-czasowa doktryna Filozoficzno-Psychologiczna ,Teologiczno-Naukowa ,Ścieżka Serca /Miłości .

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Sansara lub Samsara – w hinduizmie, dźinizmie i buddyzmie termin dosłownie oznacza nieustanne wędrowanie, czyli kołowrót narodzin i śmierci, cykl reinkarnacji, któremu od niezmierzonego okresu podlegają wszystkie żywe istoty włącznie z istotami boskimi (dewy). Po każdym kolejnym wcieleniu następne jest wybierane w zależności od nagromadzonej karmy. W buddyzmie wyzwolenie z sansary następuje dzięki kroczeniu szlachetną ośmioraką ścieżką, która prowadzi do nirwany.

W buddyzmie sansara oznacza również cykl przemian, któremu podlegają wszelkie byty i zjawiska włącznie z naszymi myślami, uczuciami i ciałami. Jest to powtarzany w nieskończoność proces tworzenia i upadku.

Sansara dosłownie oznacza "wędrówkę". Wielu ludzi uważa słowo samsara za buddyjską nazwę miejsca, w którym obecnie żyjemy — miejsca, które opuszczamy, wchodząc w nirwanę. Ale we wczesnych buddyjskich tekstach sansara to nie odpowiedź na pytanie "Gdzie jesteśmy?", samsara odpowiada pytaniu "Co robimy?". Zamiast miejsca jest proces: tendencja do ciągłego tworzenia światów i zamieszkiwania ich. Gdy jeden świat upada, znika, ty tworzysz inny i idziesz do niego. W tym samym czasie spotykasz innych ludzi, którzy tak jak ty stworzyli swoje własne światy.

Nyanatiloka Mahathera wyjaśnia: "Dokładniej mówiąc sansara jest nieprzerwanym łańcuchem połączeń pięciu khandha, które to w niewyobrażalnych okresach, z chwili na chwilę ciągle zmieniają się i bez przerwy następują jedna po drugiej. Okres jednego życia jest w tej samsarze jedynie drobną i ulotną cząstką. Dlatego też by zrozumieć pierwszą Szlachetną Prawdę mówiącą o powszechności cierpienia należy zwrócić swój wzrok ku samsarze, czyli temu przerażającemu łańcuchowi odrodzeń, a nie jedynie ku pojedynczemu okresowi trwania jednego życia, które oczywiście czasem może być mniej bolesne."

Tym niemniej buddyzm wyróżnia sześć głównych światów sansary, jako odrębnych kategorii odrodzenia po własnej śmierci:

Świat istot piekielnych

Świat głodnych duchów

Świat zwierząt

Świat ludzi

Świat półbogów

Świat bogów

W buddyzmie nie występują demony jako uosobienia czystego zła. Każda istota w sansarze podlega swojej indywidualnej karmie pod wpływem tylko swego stanu niewiedzy. Z niewiedzy, jakakolwiek by nie była, można się wyzwolić. Główna cechą karmy jest to, że wszelkie rezultaty doświadczane mogą być tylko przez istotę, która nagromadziła ich przyczyny i nikt nie może zbawić jej "z zewnątrz", potępić bądź w inny sposób zadecydować. W buddyzmie tybetańskim ponadto jest nauczane, że czujące istoty zanim ponownie się odrodzą w jednym z sześciu głównych światów, przebywają w stanie przejściowym bardo pomiędzy kolejnymi odrodzeniami. W stanie tym mogą mieć nieznaczny kontakt z istotami z poprzedniego odrodzenia. Kontakt taki może zostać łatwo wzięty jako domniemane spotkanie z duchem bądź demonem.

Cierpienie

Według nauk buddyzmu sansara to uwarunkowany stan. Wyodrębnia się tu cierpienia na które można spojrzeć pod trzema aspektami tego uwarunkowania: jako zwyczajne cierpienie, jako nietrwałość i jako samą istotę uwarunkowalności związaną z niewiedzą - fundamentalnym ogniwem spośród dwunastu ogniwach współzależnego powstawania.

Wszystkie czujące istoty uwarunkowane są poprzez swoje ciało, uczucia, percepcje, mentalne predyspozycje, świadomość (pięć skupisk /złudzeń umysłu ). Wszelkie uwarunkowane istnienie wykazuje trzy następujące cechy: nietrwałość , cierpienie , brak istniejącego niezależnie "ja" . Cierpienie uwarunkowanej egzystencji jest więc wszechwystępujące. Jedynie "Nieuwarunkowane Wyzwolenie" zgodnie z theravadą oraz "trzy ciała Buddy" /Świetliste " zgodnie z mahajana nie należą do uwarunkowanego istnienia.

1

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach
  1. Buddyzm ma z 4000 lat może więcej ,Buddyzm to religia starsza od Chrześcijaństwa , a w połączeniu z religią najstarszą na świecie -Szamanizmem ( 10 000 lat może więcej ,spokrewniona z Y(J)ogą ) ,stała aię Buddyzmem Tybetańskim ,wszystko to razem daje ponadczasową ,mądrość ponad religijną na świecie ,od pokoleń -Mistycyzm Teologiczny ,lub Metafizyka :yinyang:
 
 
0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Filmik ukazujący - życie ,ascezę medytacyjną ,oświecenie i  załorzenie jednej z sześciu wielkich religii świata  -Buddyzmu (Drogi Środka /Czy Serca ,Lub Miłości )- Księcia Z Rodu Siakiów -Sidharthy Gautammy Zwanego -Buddą .

obok -Szamanizmu ,Chrześcijaństwa ,Judaizmu ,Islamu ,Taoizmu 

 

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Żeby dodać komentarz, musisz założyć konto lub zalogować się

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze

Dodaj konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się tutaj.


Zaloguj się teraz

  • Przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników, przeglądających tę stronę.