Sny w kulturach.

[Gość]

W kulturze Starożytnego Babilonu, wróżbiarstwo było tak powszechne i rozbuchane, że przeciętny człowiek nie był w stanie ?normalnie? funkcjonować, bez zasięgania porad u stosownego specjalisty. Doprowadziło to do tego, że radzono się ich w każdej najbardziej nawet błahej sprawie.

W konsekwencji tego na zasadzie odreagowania, na tak powszechny zwyczaj zasięgania porad u specjalisty kultura chrześcijańska zupełnie odrzuciła znaczenie snu w naszym życiu. Kolejną przyczyną odsunięcia się Europejczyków od marzeń sennych jest strach przed tym co nieznane, a nieznane to niebezpieczne. Mityczny Morfeusz, opiekun snu, był nazywany, bratem śmierci. W ten sposób, stworzono kulturowy lęk porównując sen do śmierci.

U Indian północno ? amerykańskich, sen był traktowany jako możliwość kontaktu z duchami przodków, zwierzętami totemicznymi, opiekunami klanowymi. Natomiast tak zwane szamańskie sny były przez nich stosowane do leczenia, naprawy sytuacji życiowych poszczególnych ludzi, oraz całego plemienia. Wierzyli oni bowiem, że cokolwiek co się zmienia w przestrzeni światów sennych, zmienia także nasz świadomy świat.

W kulturze Aborygenów istnieje przekonanie, że świat rzeczywisty i świat snu są całością. Moment zaśnięcia jest tylko przejściem na drugą stronę drzwi.

Źródło: http://hagal.pl/uslugi/interpretacja-snow/