Mrs Bear

SWASTYKA

6 postów w tym temacie

Jak mogło stać się, że symbol słońca i jego życiodajnej energii został znienawidzony przez międzynarodową społeczność. Mowa oczywiście o swastyce czczonej od tysiącleci na Wschodzie. Niefortunne zainteresowanie się jej kształtem przez nazistów wypaczyło przesłanie znaku solarnego.

Nazwa "swastyka" pochodzi od sanskryckiech słów: su (dobrze), asti (on jest), svasti (powodzenie) svastika (tworzący dobrobyt). Ten prastary i rozpowszechniony symbol o ramionach zwróconych w prawo uosabiał szczęście i ochronę przed złymi demonami. Na początku był związany z kultami solarnymi wielu pierwotnych kultur. Przedstawiał słońce, wskazując na jego ruch po nieboskłonie lub koło rydwanu boga-słońca. Dlatego też oznaczał światło, płodność i powodzenie. Jego przeciwieństwem była lewoskrętna sauvastika.

I w tym momencie stykamy się z jungowskim procesem synchroniczności. Zgodnie z nią marzenia senne posiadają powszechne obrazy i motywy, które można znaleźć nie tylko w bardzo odległych miejscach na całej (jakże maleńkiej) Ziemi, ale też w różnych okresach rozwoju rodzaju ludzkiego. A poza tym prawdziwy symbol wskazuje poza siebie, ku wyższemu poziomowi świadomości. To stamtąd czytelne symbole i pierwiastki duchowe spontanicznie dostają się do świata autentycznej duchowości (oblicza zbiorowej nieświadomości).

Dlatego wiele kultur Wschodu przyswoiło swastykę do własnych symbolik. Przez wiele tysięcy lat znak ten był używany przez ludy starożytne i nowożytne: na Dalekim Wschodzie, w Azji Środkowej, Indiach, Mezopotamii, Mykenach, Troi, u Etrusków, w ptolemejskim Egipcie, u Celtów, Germanów, w przedkolumbijskiej Ameryce (u Nawahów i Majów) oraz sztuce chrześcijańskiej.

W Indiach swastykę znały ludy doliny Indusu, gdzie kojarzono ją z Wisznu i Siwą. Wielokrotnie wykorzystywali ją dżajniści, zdobiąc nią rzeźby w świątyniach. Była też atrybutem boga Ganesi, tworzącego i usuwającego przeszkody. Specyficzne skrzyżowanie patyków na wzór swastyki pozwalało też rozpalać ogień wg Andrzeja Niemojewskiego: "Twasti (Cieśla) uchodzi za twórcę Swastyki (Krzyża), narzędzia do dobywania ognia za pomocą wiercenia. W otworze na skrzyżowaniu, który się zwie "matką", "macicą" mieszka bogini Maja. Gdy za pomocą wiercenia świdrem "Pramanta" dobywa się ogień, Maja rodzi Boga Agni (Ogień), którego ojcem niebieskim jest Bóg Savitri, a ziemskim Twasti". Niemojewski zauważał tutaj analogie w stosunku do Jezusa, Marii i cieśli Józefa (z którego zdjął Bóg... hańbę). Swastyka ponadto przypominała o czterech możliwych miejscach odrodzenia się duszy (w świecie zwierzęcym lub roślinnym, w piekle, w ludziach na Ziemi lub w świecie duchów). Wyznawcy Dharmy uznawali swastykę za "klucz do raju" i wyobrażenie Koła Prawa obracającego się wokół nieruchomego Centrum. Symbolizowała też serce Buddy, w którym mieszczą się wszystkie myśli. W Chinach swastyka (wan) była pierwotnym emblematem taoistów i można ją ujrzeć w ręku Lao-Cy, symbolizującą boską potęgę. Omawiany znak też trafił do Japonii za pośrednictwem buddyzmu i występuje na wizerunkach wielu bóstw.

Europejskie zainteresowanie swastyką datuje od starożytności i średniowiecznych inskrypcji zbliżonych formą do krzyża. Z Cesarstwa Rzymskiego do barbaricum eksportowano artykuły codziennego użytku oznaczane swastyką. W ten sposób czczono słońce jako uniwersalny symbol życia i źródło wszelkiej pomyślności. Jeszcze w okresie przedchrześcijańskim swastyka pojawiała się u Prasłowian jako element kultu Słońca. Umieszczano ją na wyrobach ceramicznych, ozdobach i broni. Tym znakiem posługiwano się w pierwotnych obrzędach religijnych. Swastyka potrafiła odżegnywać upiory. Później symbol sporadycznie pojawiał się w ikonografii kultury Zachodu. Co ciekawe swastyka została zaadaptowana jako swarga, będąc symbolem pomyślności na weselnym pieczywie i prezentach dla nowożeńcow. Dopiero wiek XIX i narastające nacjonalizmy na Starym Kontynencie przypomniały sobie o przedchrześcijańskim symbolu, odnoszącym się do plemiennych korzeni Europy. Początek zainteresowań swastyką dały odkrycia archeologiczne Heinricha Schliemanna (amatora-archeologa, który odkopał Troję). Jako, że wyspy greckie, w tym Kreta i Cyklady, leżały najbliżej barbarzyńskiego Wschodu antycznego. Zaś później trafiła do świata skandynawskich mitów, opowiadających o młocie Mjölnirze, którym to Thor obronił Asgard.

Kolejnym entuzjastą swastyki był Michał Żmigrodzki. Ten polski bibliotekarz o antysemickich poglądach upowszechniał wiedzę o "Znaku Rodowym Ariów". Płomień europejskiej nietolerancji rozpalał się systematycznie, podsycany enuncjacjami pseudo-naukowców i szowinistów, m.in. ze Stowarzyszenia Thule. Natomiast dla młodopolskich literatów i ekscentryków (Tadeusz Miciński, Stanisław E. Radzikowski) swastyka stawała się znakiem sekretności i katharsis. Dlatego ten symbol pojawiał się często na okładkach modernistycznej literatury, a nawet na obelisku, upamiętniającym śmierć Mieczysława Karłowicza. Używali jej Mariusz Zaruski i Stanisław Witkiewicz. Swastykę chętnie wykorzystywano w Tatrach, gdzie istniała pod postacią "niespodzianego krzyżyka" wywodzącego się od krzyża św. Andrzeja. Przed II wojną jej prawoskrętną wersję nosili górale. Dzięki generałowi Andrzejowi Galicy swastyka w połączeniu z gałązką jedliny widniała od 1919 roku na kapeluszach i patkach kołnierza. Podhalańską korpusówkę w formie "góralskiego krzyża" nosili żołnierze na kołnierzach munduru jednostek DPG. Swastyka widniała w odznakach pułkowych słynnych strzelców podhalańskich czyli żołnierzy polskich 21. i 22. Dywizji Piechoty Górskiej (21. górski pułk artylerii polowej oraz 2., 5 i 6. pułki strzelców podhalańskich). "Wyklęty znak" pojawił się też na sztandarach pułkowych, orkiestrowych płomieniach do fanfar i fartuchach do werbli. Jedynie 6. pułk posiadał swastykę lewoskrętną, pozostałe jednostki miały odznaki zwrócone w prawo. Takimi emblematami posługiwali się podhalańczycy do 1939 roku. Co ciekawe przywilej ten zachowali oficerowie strzelców podhalańskich w niewoli niemieckiej.

Później była noszona przez żołnierzy 1. pułku artylerii motorowej (wywodzącego się z 1 pułku artylerii górskiej), walczącego na zachodzie, jak w po reaktywowaniu jednostki w Polsce powojennej, do przełomu 1946/7 roku.

Godłem, powstałej w 1927 r., Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny była swastyka. Organizacja skupiała na zasadach federacyjnych związki byłych wojskowych o charakterze piłsudczykowskim, zrzeszając do 1939 r. trzydzieści siedem organizacji kombatanckich, liczących łącznie ponad 300.000 członków. Godłem Federacji jest biała swastyka na czarnym okręgu, którą zatwierdził rozkaz MSW nr. 24, poz. 285 z roku 1929. Zaś granatowa swastyka widniała na odznace LOPP w latach 1928-1939. Nosiło ją przed wojną 1,5 miliona członków. Można stwierdzić, że znak słońca był popularny w II Rzeczpospolitej.

Furorę swastyka zrobiła podczas I wojny światowej. Szczególnie upodobali ją sobie lotnicy wszystkich stron walczących. Zmuszani do latania bez spadochronów, oddawali się w opiekę "znakowi, przynoszącemu szczęście". Werner Voss (jeden z najlepszych niemieckich asów lotniczych z pułku Jasta 5) miał namalowaną swastykę otoczoną wieńcem laurowym obok ogromnego czerwonego serca. W c.k. lotnictwie Franciszka Józefa II ze swastykami mógł latać Stanisław Tomicki (Flik 3/J). Zdarzały się jednostki, gdzie samoloty stojące obok siebie miały namalowaną swastykę i sześcioramienną gwiazdę Dawida(!!!).

Podobny "znak szczęścia", tym razem występujący jako niebieska prosta swastyka, widniał na prywatnym samolocie szwedzkiego hrabiego Erica von Rosena. Później podarował go Finom, walczącym o niepodległość. W ten sposób godło osobiste szlachcica stało się znakiem rozpoznawczym lotnictwa fińskiego. Podobnie lotnictwo łotewskie, na długo przed dojściem do władzy Hitlera używało ukośnej czerwonej swastyki wpisanej w białe koło. Ten symbol widniał również na licznych odznaczeniach i orderach ustanowionych w krajach środkowoeuropejskich. Można stwierdzić, ze był to popularny znak w okresie przed II wojną światową. Chętnie wykorzystywano swastykę w ówczesnych kampaniach reklamowych. Wizerunek swastyki używały organizacje wolnomularskie i parawolnomularskie w okresie międzywojennym. Znak zapewniający powodzenie pojawiał się w publikacjach polskiej loży ezoterycznej (np.: "Swastika Ideologiczna")

W burzliwym okresie międzywojennym swastykę zaadaptowało mnóstwo organizacji. W Niemczech stosowały ją Freikorpsy: (ochotnicy walczący z komunistami) Ehrhardta i Rossbacha. Zaś weterani tych jednostek wstępujący od październiku 1920 roku do NSDAP (Narodowo-Socjalistycznej Partii Pracy Niemiec), spopularyzowali ten emblemat wśród narodowych socjalistów. Tak oto energetyczny znak szczęśliwości zaczął nabierać złowieszczego znaczenia wraz z krzepnięciem ruchu nazistowskiego. Oczywiście swastyka była modernizowana. Dowodem tego była ewolucja Hakenkreutza w Sonnerad (swastykę na planie koła), czy potrójnego Trifosa.

Jej kariera trwała do 1945 roku, kiedy to prastary znak został zdelegalizowany w rozporządzeniu denazyfikacyjnym. Współcześnie podejmuje się próby ponownego stosowania znaku, uosabiającego szczęście i ochronę przed złymi demonami (konkurencją?). Wielkie korporacje Sun Technologies i Columbia Sportwear starają się wykorzystać moc swastyki w swoich znakach graficznych. Podobnie Microsoft z Seattle umieszczała znaki bazujące na swastyce jako desenie pulpitu we wcześniejszych wersjach Windowsów. Czy oznacza to, że wielcy zaczęli zwracać uwagę na symbol pomyślności w swoim pierwotnym znaczeniu? Niewątpliwie jak taoiści nauczają, swastyka ma w sobie wiele boskiej potęgi.

W artykule zostały wykorzystane: Biblia Tysiąclecia, Arthur Cotterell Słownik mitów świata, Stanisław Grof Poza mózg, James Hall Leksykon symboli sztuki Wschodu i Zachodu, Ludwik Hass Ambicje, rachuby, rzeczywistość. Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905-1928, Carl Gustav Jung Archetypy i symbole, Robin Lumsden The Black Corps, Władysław Kopaliński Słownik symboli, Wojciech B. Moś Andrzej Strzelcy podhalańscy 1918-1939, Niemojewski Bóg Jezus w świetle badań cudzych i własnych, Christopher F. Shores Finnish Air Force 1918-1968, Wojsko Polskie. Barwa i broń 1939-1945.

Data publikacji artykułu: 15 września 2008

Autor: Hubert Kuberski

3-640.jpg

4-640.jpg

źródło: http://www.historia.gildia.pl/na-przelo ... e/swastyka

1

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Nazwa "Swastyka" pochodzi od sanskryckich słów ludów aryjskich: su (dobrze), asti (on jest), svasti (powodzenie) svastika (tworzący dobrobyt). Słowo to poraz pierwszy odnajdziemy w indyjskiej Harivamsa. Ten prastary i rozpowszechniony symbol o ramionach zwróconych w prawo uosabiał szczęście i ochronę przed złymi demonami. Na początku był związany z kultami solarnymi wielu pierwotnych kultur. Przedstawiał słońce, wskazując na jego ruch po nieboskłonie lub koło rydwanu boga-słońca. Dlatego też oznaczał światło, płodność i powodzenie. Jego przeciwieństwem była lewoskrętna sauvastika.

Najstarsze znaki swastyki odnaleziono na terenach dzisiejszej Armenii, tzw. rysunki skalne w dolinie Ararat i są one datowane na ok. 10 tysiącleci przed naszą erą.

Kolejne stare symbole słońca, odnalezione na terenie Indii, w Lothal i Harappa w Dolinie Indusu, powstały w czwartym i trzecim tysiącleciu przed naszą erą, a dotarły tam wraz z plemionami Aryjczyków znad Tygrysu i Eufratu. Na równie stare swastyki napotkano na terenach obecnego Iranu, dawniej Persja, w prowincji Khuzestan. Odnaleziono również swastyki z epoki brązu i żelaza na północnym Kaukazie. Na Uralu odkryto starozytne miasto aryjskie - Arkaim, które mialo uklad ulic w ksztalcie swastyki a w samym centrum oltarz bóstwa.

Rysunki swastyki znajdujemy wśród wykopalisk Schliemana, znalezionych na górze Hissarlik w Turcji (Odkrycie Troi). W swoim atlasie, wydanym w roku 1872, umieścił on pod 16 metrem głębokości najpiękniejszy okaz wyryty na urnie glinianej w otoczeniu potrójnych linii. Atlas Schliemana obejmuje około 600 przedmiotów ornamentowanych. W liczbie tej jest 55 swastyk, 114 krzyży, następnie 102 trójramienne swastyki czyli tzw. triskeliony, 86 pięcioramiennych, 62 sześcioramienne, 82 gwiazdy, 70 słońc, 42 palmy, 27 ołtarzy z płonącym na nich ogniem i na 18 przedmiotach figuracje zwierząt.

W Europie odnajdujemy swastykę z około 5 tysiąclecia przed naszą erą wśród Znaków Vinca, oraz na ceramice z wczesnej epoki brązu w Sintashta w Rosji.

Swastykę odkrywano w znaleziskach z późnego neolitu na Bliskim Wschodzie, w późniejszych w Babilonie i u Hetytów. W epoce brązu znana była już w Troi, Mykenach, Skandynawii, później w Grecji, Italii, Chinach, Japonii. Następnie w całej Europie i w Ameryce Północnej a nawet w Afryce, np. na terenach starożytnego afrykańskieko Królestwa Kush oraz na ceramice z Jebel Barkal w Sudanie.

Są historycy, którzy kwestionują fakt, iż swastyka wywodzi się od ludów indoeuropejskich. Jednak czas i miejsce występowania symbolu słońca pokrywa się z epoką i miejscami, gdzie dotarły plemiona aryjskie.

W Azji plemiona ariów opanowały Półwysep Indyjski i przyniosły ze sobą nowy znak. Symbol ten rozpowszechnił się na terenie kontynentu wszędzie tam, gdzie dotarł buddyzm.

W Europie swastyka wspólna była zarówno dla plemion romańskich, greckich, celtyckich, germańskich i słowiańskich, czyli plemion indoeuropejskich.

Do Ameryki Północnej symbol słońca dotarł nieco później bo ok. 2000 lat pne., za sprawą aryjskich plemion syberyjskich.

Można natomiast śmiało stwierdzić, że wszędzie tam, gdzie swastykę stosowały plemiona niearyjskie, wynikało to z kontaktów ludzi między sobą.

źródło: http://www.swastika.cba.pl/pochodzenie.htm

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Opinia swastyki jako dobrego i przynoszącego szczęscie amuletu skończyła się wraz z datą 15 września 1935 roku, kiedy to hitlerowcy przyjęli ją jako swoje godło. Od tego momentu każdemu swastyka kojarzyła się z wojną, paleniem ludzi w piecach, oraz z osobą Hitlera.

Hitler i wielu jego współtowarzyszy interesowało się od dawna wiedzą tajemną. Wierzyli w moc amuletów oraz w przeznaczenie, które w ich przekonaniu miało być dla nich łaskawe.

Hitler w swoim Mein Kampf pisał : "Swastyka oznacza powierzoną nam misję walki o zwycięstwo rasy aryjskiej"

W swoim rasistowskim i chorym umyśle wykalkulował sobie, że skoro swastyka jest symbolem przynoszącym szczęście, więc przyjmując ten amulet za swoje godło, jemu też przyniesie.

Do dzisiaj w Indiach swastyka jest częstym motywem dekoracyjnym podczas uroczystości ślubnych. Dlatego też Indie zaprotestowały, gdy w 2005r. Komisja Europejska chciała zakazać używania swastyki na terenie Unii. Hindusi argumentowali, że symbol ten na ich ziemiach towarzyszy im od tysięcy lat. Argument został przez Komisje przyjety.

Symbol swastyki znali Grecy i Rzymianie. Znaleziono je w Pompei i Troi. Co ciekawe symbol swastyki znajduje się nawet w ruinach synagogi w Palestynie i pochodzi z przed 2 tysiecy lat.

Amulet ten znany był także na naszych terenach i wiązał się z kultem boga Słońca - Swaroga.

Jakby nie hitlerowcy amulet ten noszony byłby na łańcuszku, jak inne symbole ochronne, przynoszące szczęscie.

Jak to zwykle bywa ludzie przyczynili się do tego, że zarówno swastyka, jak i pentagram, czy odwrócony krzyż kojarzy nam się ze złem.

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Droga Simisti, (rzeczywiście jesteś internetami, gdzie nie spojrzę tam Simisti)

Primo: Swastyka nie została znienawidzona od razu, gdy Hitlerowcy ją przyjęli, więc data 15 września 1935 roku nie bardzo jest na miejscu. Jeśli już, bliżej by było dacie początku II Wojny Światowej, ale i to nie jest poprawną odpowiedzią. Ludzie, zgodnie z lewacką ideą "politycznej poprawności" przestali jej używać po wojnie, nie raz naprawdę wiele lat później, by nie obrażać cudzych uczuć, czy z innego, równie bezsensownego, lewackiego pomysłu. Dopiero w okolicach lat 50, wiele firm wycofało ze swoich logo (swastyka była niezwykle popularnym logo) jej symbol. Niedobitki, zachowały go nawet do późnych lat 60. Został bezsensownie zakazany przez legislatorów wielu ustrojów, także naszego. Żeby uzmysłowić, jak bardzo popularnym motywem przed II WŚ była swastyka, pozwolę sobie użyć artykuł z satyrycznego magazynu internetowego joemonster z przed 2 dni (18 listopada 2010 r.).

Jako ciekawostkę podam, że swastyka była wykorzystywana przez Polskich Strzelców Podchalańskich goralskie.jpg

Secundo: Nie chce być złośliwy, ale z artykułu, prócz naprawdę encyklopedycznej notatki na temat swastyki nic nie wynika. Nie poruszyłaś w ogóle innego wątku, poza ?symbolem szczęścia?. Byłą ona tym czasem również symbolem solarnym, ognia, płodności, a nawet magii.

Heil Kali!

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Dlatego np. Winston Churchill pokazywał się ze znakiem "victorii". Z Tego co czytałem to Crowley mu podpowiedział o tym, że to znak Typhusa. I To podobno wzbudzało histerię wśród hitlerowców.

0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach
Dnia 19.10.2010 o 16:51, Mrs Bear napisał:

Nazwa "Swastyka" pochodzi od sanskryckich słów ludów aryjskich: su (dobrze), asti (on jest), svasti (powodzenie) svastika (tworzący dobrobyt). Słowo to poraz pierwszy odnajdziemy w indyjskiej Harivamsa. Ten prastary i rozpowszechniony symbol o ramionach zwróconych w prawo uosabiał szczęście i ochronę przed złymi demonami. Na początku był związany z kultami solarnymi wielu pierwotnych kultur. Przedstawiał słońce, wskazując na jego ruch po nieboskłonie lub koło rydwanu boga-słońca. Dlatego też oznaczał światło, płodność i powodzenie. Jego przeciwieństwem była lewoskrętna sauvastika.

Najstarsze znaki swastyki odnaleziono na terenach dzisiejszej Armenii, tzw. rysunki skalne w dolinie Ararat i są one datowane na ok. 10 tysiącleci przed naszą erą.

Kolejne stare symbole słońca, odnalezione na terenie Indii, w Lothal i Harappa w Dolinie Indusu, powstały w czwartym i trzecim tysiącleciu przed naszą erą, a dotarły tam wraz z plemionami Aryjczyków znad Tygrysu i Eufratu. Na równie stare swastyki napotkano na terenach obecnego Iranu, dawniej Persja, w prowincji Khuzestan. Odnaleziono również swastyki z epoki brązu i żelaza na północnym Kaukazie. Na Uralu odkryto starozytne miasto aryjskie - Arkaim, które mialo uklad ulic w ksztalcie swastyki a w samym centrum oltarz bóstwa.

Rysunki swastyki znajdujemy wśród wykopalisk Schliemana, znalezionych na górze Hissarlik w Turcji (Odkrycie Troi). W swoim atlasie, wydanym w roku 1872, umieścił on pod 16 metrem głębokości najpiękniejszy okaz wyryty na urnie glinianej w otoczeniu potrójnych linii. Atlas Schliemana obejmuje około 600 przedmiotów ornamentowanych. W liczbie tej jest 55 swastyk, 114 krzyży, następnie 102 trójramienne swastyki czyli tzw. triskeliony, 86 pięcioramiennych, 62 sześcioramienne, 82 gwiazdy, 70 słońc, 42 palmy, 27 ołtarzy z płonącym na nich ogniem i na 18 przedmiotach figuracje zwierząt.

W Europie odnajdujemy swastykę z około 5 tysiąclecia przed naszą erą wśród Znaków Vinca, oraz na ceramice z wczesnej epoki brązu w Sintashta w Rosji.

Swastykę odkrywano w znaleziskach z późnego neolitu na Bliskim Wschodzie, w późniejszych w Babilonie i u Hetytów. W epoce brązu znana była już w Troi, Mykenach, Skandynawii, później w Grecji, Italii, Chinach, Japonii. Następnie w całej Europie i w Ameryce Północnej a nawet w Afryce, np. na terenach starożytnego afrykańskieko Królestwa Kush oraz na ceramice z Jebel Barkal w Sudanie.

Są historycy, którzy kwestionują fakt, iż swastyka wywodzi się od ludów indoeuropejskich. Jednak czas i miejsce występowania symbolu słońca pokrywa się z epoką i miejscami, gdzie dotarły plemiona aryjskie.

W Azji plemiona ariów opanowały Półwysep Indyjski i przyniosły ze sobą nowy znak. Symbol ten rozpowszechnił się na terenie kontynentu wszędzie tam, gdzie dotarł buddyzm.

W Europie swastyka wspólna była zarówno dla plemion romańskich, greckich, celtyckich, germańskich i słowiańskich, czyli plemion indoeuropejskich.

Do Ameryki Północnej symbol słońca dotarł nieco później bo ok. 2000 lat pne., za sprawą aryjskich plemion syberyjskich.

Można natomiast śmiało stwierdzić, że wszędzie tam, gdzie swastykę stosowały plemiona niearyjskie, wynikało to z kontaktów ludzi między sobą.

źródło: http://www.swastika.cba.pl/pochodzenie.htm

Tak ,dokładnie i niedokładnie ,a prawda jest taka że  , svastyka to starożytna święta ochrona i występuje w Buddyżmie ,a ramiona były pierwotnie zwrócone w lewo ,Hitler sprofanował święty  symbol i zaszczepił pużniejszym pokoleniom że ramiona mają iść w prawo ,potem przejęło je Chrześcijaństwo i przekrztałciło na normalny krzyż bez poziomych belek /ramion  .

2cf72227da4f763974168db2d7616f95--tattoo

 

Edytowane przez Mistyk
0

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na stronach

Żeby dodać komentarz, musisz założyć konto lub zalogować się

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą dodawać komentarze

Dodaj konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się tutaj.


Zaloguj się teraz

  • Przeglądający   0 użytkowników

    Brak zarejestrowanych użytkowników, przeglądających tę stronę.