"Pogańskie tajemnice Pomorza".

[Gość Sok ze skał]

"Słowian cechowała wolność – również w wyborze bogów, których

zmieniano,

jeśli było to korzystne dla społeczności. Przy łączeniu się różnych plemion,

wszystkich bogów włączano do kultowych obrzędów, bez urażania uczuć religijnych

nawet małych grup społecznych. I nikomu nie przeszkadzała mnogość kultów

sprowadzająca się przecież do zapewnienia ludziom spokoju sumienia, a plemieniu

- wszelkiej pomyślności. Dlatego pomorscy poganie nie atakowali chrześcijan,

nie prześladowali ich i nie przeciwstawiali się im, rozumiejąc, że każdy

człowiek ma prawo do swojego boga, wyznania i miejsca religijnego kultu. Po

prostu szanowali wolność wyznania. Misjonarze bez przeszkód znajdowali u

Pomorzan gościnę w myśl pogańskiej zasady, aby spragnionego napoić, głodnego

nakarmić, a wędrowcowi zapewnić dach nad głową. Goście mogli bez przeszkód

głosić chrześcijańską religię, chwalić swojego boga, a nawet wznosić jemu

świątynie, byleby nie szargali miejscowych świętości. (…) Uroczysty chrzest

przez zanurzenie się w wodzie, obrządek a nawet i ofiara dla nowego boga były

interesującym uzupełnieniem kultu starych pogańskich bogów. Stanowiły też

dodatkowe urozmaicenie monotonii codziennych zajęć pełnych trudu i znoju

związanego z pracą na roli. (…) Słowianie nie znali siedmiodniowego tygodnia

z

wolną od zajęć niedzielą. A lubili uroczystości i uczty, więc cieszyli się z

kolejnych dni świątecznych, jakie niosło chrześcijaństwo. Nie widzieli

przeszkód dla zgodnej koegzystencji wielu bogów, z których każdy wnosił dobro i

pomyślność w ich pracowite życie. Wkrótce po misji chrystianizacyjnej w

Szczecinie jeden z pogańskich kapłanów doradził, aby obok chrześcijańskiego

kościoła "pobudować przybytki należne dawnym bogom, przez co i jego, i ich

przychylność mieć będziemy". I Słowianie ten pomysł niezwłocznie

zrealizowali. Dopiero, gdy kapłani chrześcijańskiego boga zaczęli szkalować

pogańską wiarę oraz żądać, aby Słowianie innych bogów odrzucili, stanowczo

domagając się zniszczenia ich świątyń i posągów, zaczynają się protesty oraz

baczniejsza obserwacja nowej religii. A gdy do tego dochodzą dużo wyższe datki

i ofiary dla nowego boga oraz dziwne wymagania dotyczące życia osobistego i

rodzinnego, małżeństwa i pochówku, jedzenia z wymuszonym postem wreszcie

niezrozumiały zakaz pracy w niektóre dni nawet w najgorętszym okresie żniwnym,

pogański opór staje się wyraźny i jawny."